Boek: Janna & Lean - Bakvissen met ballen
Het genre van reisverhalen doet het goed. Elk klein uitstapje is wel goed voor het schrijven van een boek, als je het maar op de juiste manier brengt. De giechelreisverhalen zijn ook niet nieuw meer, met Zadelpijn en ander Damesleed van Liza van Sambeek als mooi voorbeeld. Blijkbaar werd er gedacht dat de puberjeugd ook behoefte had aan zo'n boek. Bakvissen met Ballen van Janna Overbeek Bloem en Lean Baas gaat dit gat in reisverhalenland dichten. Verfrissend om eens niet te bedenken wat ze met een titel bedoelen, want de titel van dit boek dekt de lading volledig. Het is een reisverhaal van een stel giechelende bakvissen, die het lef (of het gebrek aan hersenen) hebben om in de vreemdste situaties terecht te komen. Weeshuis
Janna en Lean heten ze, onze reislustige, Amsterdamse meisjes. Ze hebben net het eindexamen achter de rug en besluiten een half jaar door Afrika en Europa te trekken, en wel op de low budget manier. Met slechts een klein beetje bagage in hun rugzak beginnen ze aan hun avontuur. Het boek begint al goed met een inleiding inclusief zelf verzonnen en gezongen afscheidslied dat het voltallige gezelschap in tranen achterlaat. Janna & Lean zetten ook hun reis even uiteen: drie maanden vrijwilligerswerk in een weeshuis in Tamale, Ghana en daarna over land weer terug naar Amsterdam. Het gedeelte in Tamale zullen ze deels doorbrengen in een normaal gastgezin en deels in een traditioneel gezin, om zo het land en de mensen echt te leren kennen. Mooi streven natuurlijk, maar het is wel een beetje jammer dat de lezer meer meekrijgt over lachaanvallen die onderbroeken bevuilen dan het traditionele dorpje waarin ze verblijven.
Maagdelijk
In de rest van het boek zal het niet anders gaan. We lezen dat de beide meisjes diarree krijgen en weer diarree krijgen en alweer diarree krijgen. We staan ze bij in hun dronken avonden temidden van vreemde mensen en geile mannen, die ze maar net af weten te houden. Gelukkig lukt het Janna & Lean zo maagdelijk als ze de reis startten naar huis terug te keren. Ik kan niet meer tellen hoe vaak ik getuige ben geweest van in-de-broek-plasserij als gevolg van lachbuien. Het is jammer dat er weinig aandacht wordt besteed aan het land, de cultuur, het eten en hun ervaringen in het weeshuis. Er wordt overal langs gevlogen terwijl alle puberale gebeurtenissen, gevoelens en gedachten ruim baan krijgen. Dit maakt het boek een uiterst onvolledig reisverhaal, maar een erg geschikt puberboek. Om de platte humor te kunnen waarderen, moet je even lekker simpel kunnen zijn. Zelfs dan wordt het wellicht wat vermoeiend op het einde, maar ik geef toe dat ik bepaalde gevatheden van de dames best heb kunnen waarderen. Het boek bevat een aantal pagina's met foto's, die helaas ook niet zo heel erg boeiend zijn. Dit alles maakt het een boekje dat zo af en toe best grappig is, maar vooral heel erg nietszeggend.
Uitgever: Uitgeverij Maarten Muntinga ISBN: 978 90 417 0703 1Pagina's: 158
Waardering:
