Boek: Dirk van Weelden - Tempo
Hardlopen, dat is bekend, is behalve voor je lichaam ook goed voor je kop: het maakt je zorgeloos en laat je gedachten vrij. Soms tollen ze gewoon maar wat rond, soms blijven ze hangen, bijvoorbeeld op een refreintje van de Kaiser Chiefs ofzo, en dan denk je een uur lang alleen maar na na na na naa. Maar het kan ook gebeuren dat je een helder moment beleeft, een inzicht krijgt in de zin van het leven, of een oplossing bedenkt voor een hardnekkig probleem. Dirk van Weelden is loper en filosoof en denkt wat af tijdens zijn lange duurlopen. Zijn boek Looptijd uit 2003 stond vol met diepe gedachten en hersenspinsels van een hardloper. Dit nieuwe boek is veel meer down to earth.
Tempo bestaat uit 16 korte essays over van alles en nog wat, zolang het maar met hardlopen te maken heeft: prestaties van beroemde lopers uit de geschiedenis, de techniek van het lopen, persoonlijke ervaringen van Van Weelden met honden, het lopen op blote voeten en nog veel meer.
Sommige hoofdstukken zijn hilarisch, bijvoorbeeld de beschrijving van de marathon van New York als een soort moderne bedevaart. Zoals een moslim verlangt naar Mekka, zo hebben veel hardlopers de beroemdste marathon ter wereld voor ogen als al dan niet bereikbaar ideaal.
Van Weelden beschrijft deze marathon in bijbelse termen, als een lange gang vol offers en beproevingen, met een heuse verlossing als resultaat: Ik was ooit (...) een verre van levenslustige man. Hier liep ik over de heuvels van het Central Park in de hemelse zekerheid dat dat niet de diepste waarheid over mijn leven was. (...) de Marathon zal mij zegenen en behoeden voor vet, zwaarmoedigheid, zelfhaat en verveling.
Een hoofdstuk waarin je volop kunt genieten van Van Weeldens talent om alles met alles te verbinden, is Handpalmen en Schoenzolen, over urban running. Het begint met de geschiedenis van dit verschijnsel, uitgevonden door hangjongeren in de straten van Parijs, met als inspiratiebronnen onder andere Spiderman en de films van Jackie Chan. Zij hebben het rennen door de stad met al zijn hindernissen tot sport verheven. Maar uiteindelijk komt het uit bij een zelfbedacht alter ego: een figuur die de schrijver al sinds hij tien jaar oud is, in zijn fantasie ziet meerennen met de trein waarin hij reist. Dat is Van Weelden op zijn best: er lustig op los associërend, ontroerend eerlijk over zichzelf.
Minder geslaagd zijn de technische beschrijvingen over looptechniek. Overbodig zelfs, want als je echt je techniek wilt verbeteren, kan je beter een instructie-dvd aanschaffen. En wat moeten we met de opsomming van alle schoenen die Van Weelden in zijn hardlopende leven heeft gedragen? Het hoofdstukje daarover is gemakzuchtig, net als een paar andere.
Tempo is een afwisselend boek qua onderwerpen, maar helaas wisselvallig wat betreft de kwaliteit van de hoofdstukken. Het is minder filosofisch dan Looptijd. Jammer voor de liefhebbers van de zweverige Van Weelden, maar het zal een groter publiek aanspreken, want het leest lekkerder weg en elke loper zal er wel iets leuks in kunnen vinden. Als geheel is het eigenlijk drie sterren waard, maar omdat De Reize naar New York en Handpalmen en Schoenzolen er vijf verdienen, vooruit, krijgt hij er vier.
Uitgever: Augustus ISBN: 978-90-457-0052-6 Pagina's: 153
Waardering:
