DVD: Echo and the Bunnymen - Dancing Horses
Wie Echo & the Bunnymen in 2005 in Paradiso heeft gezien, zag een band die nog altijd relevant is en bezig is met een bescheiden comeback. De band uit Liverpool maakt zelf de vergelijking met de prestaties van de plaatselijke FC, die in de jaren zeventig en tachtig haar grootste succes behaalden door vier keer de Europa Cup I te winnen. Echo & the Bunnymen meest vruchtbare periode loopt parallel met die van FC Liverpool. De voetbalclub veroverde in 2005 voor het eerst in twintig jaar de Champions League. The Bunnymen scoorde in dat jaar weliswaar geen hit maar Siberia was wel een ouderwets goed album. Tot zover het onvergelijkbare vergelijken.Live
Dancing Horses is een live-registratie van het optreden dat de band deed in Shepherds Bush Empire op 1 november 2005. We zien een verjongde band waarvan alleen Ian McCulloch en Wil Sergeant al sinds de oprichting van de partij zijn. McCulloch, één van de beste zangers van zijn generatie, blijft de belangrijkste pion van de band. Als charismatisch gezicht en tekstschrijver is hij onvervangbaar gebleken. Maar gitarist Sergeant mag ook niet vergeten worden met zijn echoënde leads. Hij bepaalt het zo herkenbare geluid. Live vormen ze een gouden duo waarbij de nieuwe bandleden letterlijk en figuurlijk in de schaduw staan. McCulloch (geboren met zonnebril) hanteert wel een vrije interpretatie van de zanglijnen. Daardoor klinken hits als 'Never Stop' en 'The Killing Moon' net iets anders. Hij zingt ook niet altijd even zuiver. De setlist kent nog een hoop andere Bunnymen-klassiekers waaronder 'The Cutter', 'Rescue' en 'Bring on the Dancing Horses' en 'Lips Like Sugar' die afgewisseld worden met liedjes van het recentere Siberia.
Niet flitsend
Hoewel het concert met behulp van een leger camera's is opgenomen is het niet flitsend in beeld gebracht. Er is duidelijk gekozen voor een zo natuurlijk mogelijk resultaat zonder special effects en lichteffecten. Gezien de soms duistere post-punk van Echo & the Bunnymen is dat misschien jammer. Anton Corbijn (die inmiddels onbetaalbaar is geworden) had hier iets heel moois van kunnen maken. Het interview met McCulloch en Sergeant is een aardige extra maar het levert niet de hilarische anekdotes op die je mag verwachten van een Britse band die al zolang meegaat. McCulloch is eerder moeilijk te volgen. Conclusie: mooie en goed gespeelde muziek maar er had visueel wat meer in kunnen zitten.
Label: Snapper Releasedatum: 26 april 2007 Waardering
