DVD: House MD (Seizoen 1)
Een ziekenhuisserie met een sarcastische manke Brit als middelpunt. Elke aflevering is opgebouwd volgens een vast stramien, dat verdacht veel overeenkomsten vertoont met de manier waarop CSI in elkaar steekt. Dat samen zou resulteren in een beoordeling van vier sterren. Dat nu al vertellen, druist in tegen de standaard formules voor een review. House steekt echter net iets anders in elkaar dan de standaard formule voor een CSI misdaad-verhaaltje zou doen vermoeden. De verwijzing naar die succesvolle serie klopt wel een beetje, alleen dan met een misdaad waarbij de dader geen persoon is maar een bacterie, gif of virus. Als advocaat van de duivel zou je kunnen zeggen dat de serie House maar beperkt is door die vaste opbouw. Een zieke wordt de behandelkamer ingegooid, even kijken naar het lampje, een behandeling volgt maar er blijkt echter een foute diagnose gesteld te zijn, de artsen gaan op onderzoek uit en dat herhaalt zich een keertje of twee tot de patiënt beter het pand verlaat. Elke aflevering weer, niets tegenin te brengen. Dat klopt inderdaad, maar er missen een paar ingrediënten van deze verslavende cocktail.
Eigenlijk is dokter House niet te luchten. Hij heeft een drietal jonge artsen om zich heen verzameld en behandelt de patiënten waar niemand anders raad mee weet. Die artsen realiseren zich maar al te goed dat House ondanks al zijn kuren een briljant arts is. De kijker gaat hem ook waarderen doordat langzaam zichtbaar wordt dat ook hij zijn menselijke kanten heeft. Een patiënt wijst daar al in een van de eerste afleveringen op: het is niet wat hij zegt, maar wat hij doet dat telt. Hij geneest mensen, maar door zijn nietsontziende opmerkingen zorgt hij er ook voor dat zijn team geweldig presteert en stiekem uiteindelijk een beetje zoals hem gaat denken. Zijn motto: mensen liegen. Het liefst geneest hij patiënten zonder ook maar een keer met ze gesproken te hebben. Dat hij door zijn directe chef dan wordt gedwongen om ook wat spreekuren te doen, is voor hem de ultieme ramp maar o zo vermakelijk.
Als het seizoen langzaam vordert, ontdek je langzaam zijn geheimen. En die van zijn team specialisten. Een enkele aflevering is gebaseerd op één van zijn kenmerken, namelijk het voortdurend slikken van Vicodin tegen de pijn. Pijn die hij heeft vanwege, samengevat, een afgestorven beenspier door een te late diagnose. Dat is dan ook meteen één van de mindere uit dit seizoen, juist omdat het er zo dik op ligt. De overige sluimerende verhaallijntjes zijn veel authentieker. Zowel van House als zijn manschappen komen langzaamaan de diepste zielenroerselen bovendrijven. Door de onderlinge gesprekken of door de motivatie en gebeurtenissen rondom bepaalde patiënten, maar meestal bruut verstoord door de Blackadder die House eigenlijk is.
De cast: zoals elke soap met lekkere wijven en een boyband.
Dat maakt de serie tot waardevol op de lange termijn, maar ook de afleveringen op zich staan als een huis. In een losse aflevering zijn het vooral de combinatie van goudeerlijke maar knalharde opmerkingen van House en intrigerende ziektebeelden. Eindelijk eens een ziekenhuisserie die niet draait om de mooie waterige oogjes van de dokter in spé of het macho imago van de koffiedrinkende specialist. Dat terwijl House zelf zijn tijd eigenlijk het liefste verdoet met het kijken van dit soort soaps. Alle lof voor deze serie, die dus zowel de kenmerken van een serie met losse episodes, haast een komedie te noemen, weet te combineren met langdurende verhaallijnen. Deze box van totaal zes DVD's is niet in breedbeeld, maar gewoon 4:3 zoals de ouderwetse TV's. House zegt het zelf al, een verslaving is niet altijd erg. Al begint de drang om geen aflevering te missen wel hele ernstige vormen aan te nemen.
Label: Universal Pictures Releasedatum: 21 februari 2007
Kijkwijzer:
Waardering: 
Must See/Buy/Do
AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
