Film: The Hitcher
Het verhaal begint als Grace Andrews (Sophia Bush) en Jim Halsey (Zachary Knighton) beginnen aan een lange roadtrip. De reis begint voortvarend, maar al snel beginnen de problemen. Midden in de nacht als het stortregent en Jim zijn ogen nauwelijks meer open kan houden, staat er opeens een lifter (Sean Bean) midden op de weg. Jim ziet hem nog maar net op tijd en kan hem zodoende net ontwijken. Als ze beide omkijken zien ze dat de man nog steeds midden op de weg staat en hij geen spier heeft bewogen. Jim wil in eerste instantie gaan kijken of alles oké is met de man, maar wordt tegen gehouden door Grace die het allemaal niet vertrouwt. Ze rijden door tot het eerstvolgende pompstation om daar hulp in te schakelen. Tot Jims grote verbazing staat de man opeens voor hem. Jim voelt zich schuldig over het eerdere akkefietje en besluit de man een lift te geven als hij daar om vraagt. Ze zijn nog niet eens zo ver weg van het tankstation als de lifter zich ontpopt tot psychopaat. Ze krijgen het voor elkaar om hem de auto uit te schoppen, maar de lifter is nog lang niet klaar met ze. Voor de rest van de film zullen Jim en Grace gebukt gaan onder de terreur van John Ryder, zoals de lifter zichzelf noemt. En als klap op de vuurpijl probeert Ryder ook nog alle slachtoffers die hij maakt in de schoenen te schuiven van het opgejaagde wild, iets waarin hij erg goed blijkt te zijn.
Hoewel het productiebedrijf vrij redelijk begon met de The Texas Chainsaw Massacre remake, gaat de kwaliteit van de daaropvolgende remakes en vervolgen een stuk naar beneden. Ook The Hitcher valt hier helaas onder. De film overtuigt vrijwel geen moment en is gewoon een stuk minder als het origineel, dat zelf ook al geen meesterwerk was. Sean Bean doet zijn best als psychopaat en is ook best nog wel oké, maar van zo iemand verwacht je eigenlijk nog een stuk meer. En dat is toch jammer, want een groot deel van wat het origineel boven de middelmaat deed uitsteken was de idiootgestoorde Hauer. Een ander probleem van de film is de geloofwaardigheid. Het origineel grensde al ernstig aan ongeloofwaardig, maar ze hebben het zo goed als mogelijk nog ongeloofwaardiger weten te maken. Sommige beslissingen van het stel zijn echt tenenkrommend. Bijvoorbeeld de eerste keer dat ze Bean zien doen ze net alsof het de duivel zelf is en even later nemen ze hem gewoon doodleuk mee. Iets subtieler had vast wel gekund. Ook de manier waarop Jim en Gracey verdacht worden van alles wat Ryder uitvoert komt niet altijd even goed over. Het wordt qua ongeloofwaardigheid echt nog veel erger, maar ik zal je de spoilerige details besparen. De film ziet er overigens wel erg goed uit en de autoachtervolgingen en crashes zijn zoals je kunt verwachten van een film waar Michael Bay iets mee te maken heeft. En hetzelfde geldt eigenlijk ook voor het geluid dus daar is allemaal vrij weinig op aan te merken.
Het zijn dit soort films waarom remakes altijd met argwaan worden bekeken. Ze zijn minder goed als het origineel en ze voegen helemaal niets toe. Vaak doen ze het financieel echter niet eens zo slecht en dat zal met The Hitcher ook wel weer het geval zijn. Tevens is het soms een manier om de jongere generatie kennis te laten maken met een film die de filmmakers zelf goed vinden. Er zullen dan ook vast veel mensen zijn die The Hitcher uit 1986 nooit hebben gezien. Platinum Dunes is nog lang niet klaar met remakes en in 2009 kunnen we bijvoorbeeld gaan “genieten” van een nieuwe versie van Hitchcocks The Birds. Daar verheugen ze zich zo erg op dat ze ons er alvast aan herinneren in deze film. Er worden stukjes van het origineel op een tv in een motelkamer getoond. Gezien de kwaliteit van deze film lijkt dat voor ons kijkers echter niet iets om ons op te verheugen.
Label: RCV Releasedatum: 8 maart 2007
Kijkwijzer:
Waardering: 
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
