DVD: Morir en San Hilario
Het kleine onbekende dorpje San Hilario staat al eeuwen bekend om hun geweldige begrafenissen. In het dorp verstaan ze hun vak en vroeger kwamen mensen van heinde en verre om in het dorp te sterven of werden ze na hun dood naar het dorp gebracht. Jammer genoeg is die traditie de laatste tijd verwaterd en het dorpje verstoft met de jaren. Tot de dag dat er een brief binnen komt van Germán Cortés. Hij zal binnenkort sterven en heeft zelf een datum gekozen om het tijdelijke voor het eeuwige te verruilen. Germán wil dat het dorp zijn begrafenis verzorgt en reist per trein af naar San Hilario. Onderweg geeft hij echter al de geest en zo'n beetje tegelijkertijd strandt een gezochte misdadiger bij het kleine plaatsje. De bewoners kennen de echte Germán niet en denken dat de boef het dorpje aandoet om te sterven. Ze maken het hem gemakkelijk en bereiden ondertussen de uitvaart van het decennium voor. De boef, met de bijnaam Piernas (benen) heeft in eerste instantie niet door waarom hij zo goed behandeld wordt, maar zodra hij achter de waarheid komt besluit hij het er maar van te nemen.
Laura Mañá was blijkbaar bijzonder bang dat de kijkers niet door zouden hebben dat Morir en San Hilario niet zomaar een komedietje is. Bijna alle handelingen en conversaties dienen een hoger doel, namelijk de gedachte dat de zekerheid van een naderende dood je als mens pas echt doet beseffen wat je wilt. Wel een beetje laat natuurlijk, maar dat mag de bottomline in deze film niet verstoren. De wijze waarop Maña gestalte heeft gegeven aan het verveelde dorpje San Hilario is soms iets te donker, waardoor je de indruk krijgt dat iedereen naar het dorpje komt om van verveling te sterven. Het staat de echte komische benadering van het thema in de weg, maar gelukkig weet een deel van de acteurs goed gestalte te geven aan het grappige deel van het script. Hoofdrolspeler Lluís Homar is als boef iets te goedaardig en weet aan het einde iets te weinig zijn oorspronkelijke karakter los te laten.
Alhoewel Morir en San Hilario te boek staat als een komedie, weet de film nergens echt de lachspieren te bedienen. De subtiele grappen en verwijzingen hebben zo hun charme, maar het donkere portret van het suffe dorpje haalt de vrolijkheid en snelheid een beetje uit het verhaal. Waarschijnlijk heeft Maña zich vergist in haar publiek, want de gemiddelde kijker zal niet echt moeite hebben gehad om haar film te begrijpen. Het ligt het er nu allemaal iets te dik bovenop. Erg jammer.
Label: Homescreen Releasedatum: 20 januari 2007 Kijkwijzer:
Waardering: 
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
