CD: Foo Fighters - Skin And Bones
Dave Grohl is een druk mannetje. Hij klust hier en daar wat bij; zo hielp hij onlangs nog Juliette Lewis (van Juliette and The Licks) bij het schrijven van haar nieuwe album. Ook de overige bandleden zitten niet stil. Drummer Taylor Hawkins heeft ook een eigen bandje (Taylor Hawkins and the Coattail Riders). Nate Mendel bast bij The Fire Theft, en gitarist Chris Stiflett speelt een aardig partijtje mee bij Jackson United. Dat de mannen nog tijd hebben om de Foo Fighters er naast te doen is een raadsel.
Skin And Bones bevat 15 tracks die zijn opgenomen op dezelfde avond in downtown LA. De nummers die erop staan bieden een alleraardigst overzicht van de muzikale ontwikkeling van de band. Zo openen ze met Razor (van hun laatste studio-album In Your Honor), maar komen ook Big Me, My Hero, en Next Year voorbij. Meteen valt op dat ze voor het overgrote deel van het album gekozen hebben voor de rustiger nummers uit het repertoire. Voor dit concept werkt dit prima; de nummers komen goed tot hun recht door Grohls stem en akoestische gitaarspel.
De term unplugged is echter niet volledig toepasbaar hier; elektrische gitaren zijn duidelijk hoorbaar en aanwezig, alleen zijn ze door de andere arrangementen niet zo aanwezig als normaal. De nummers waar ze wel van zijn aangepast werken ontzettend goed. Dit hadden ze meer mogen doen, want de nummers waarbij ze niets veranderd hebben voegen helaas weinig toe. Opvallend is dan ook de keuze om het nummer Cold Day In The Sun op het album te plaatsen. Het nummer klinkt precies zoals op het album. Een gemiste kans, want er zit veel meer in het nummer dan wat ze hier laten horen.
Het idee van een live-album is dat het aan de ene kant je de indruk geeft van hoe de band live klinkt, maar aan de andere kant ook iets moet toevoegen wat je op een gewone plaat niet hebt. Vroeger resulteerde dat wel eens in complete albums die live heropgenomen werden, en waarbij de enige toevoeging eigenlijk het applaus van het publiek was. Bij Skin & Bones is dit op sommige nummers wel zo, maar bij het gros gelukkig niet. De enige keer dat het wel vervelend wordt, is op Best Of You; fluitjes en meezingpartijen zijn hierop onontkoombaar lijkt wel. En gelijk hebben ze; deze semi-akoestische versie werkt inderdaad wel erg aanstekelijk.
Het album bevat ook twee nieuwe nummers; Skin And Bones, en Marigold. Deze nummers staan totaal in traditie van Foo Fighters. Eenvoudig gitaarspel biedt de basis voor Grohls stem, die later wordt bijgevallen door de rest van de band. Vooral de titeltrack voegt werkelijk wat toe; er hangt een duistere sfeer over het nummer die over de rest van de cd weinig te bespeuren valt.
In feite zou je dit album het beste kunnen zien als een leuke afwisseling; voor zowel de fans als de band. Blijkbaar houden de bandleden dus toch nog wel genoeg tijd over om ook met elkaar leuke dingen te doen. Skin And Bones is in ieder geval wel geslaagd.
Label: RCA / BMG Releasedatum: 17 november 2006
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
