CD: Killswitch Engage - As Daylight Dies

Killswitch Engage's doorbraakalbum Alive Or Just Breathing zat vol met tempowisselingen, pakkende riffs en was een perfecte mix tussen melodie en agressie. Jammer genoeg bleef het daar ook bij, hun tweede release The End Of Heartache was teleurstellend. Wat kunnen we van As Daylight Dies verwachten?


Eerlijk gezegd is het allemaal 'more of the same'. Het is geen slechte productie, maar het album heeft gewoon niet veel. Ook niet als je het hardop zet. Of nóg harder. De gitaarpartijen bestaan over het algemeen uit een zware riff dat afgewisseld wordt met een melodisch riedeltje en een overmatig gebruik van slides en pinch harmonics (je kent ze wel; die hele hoge tonen uit een versterker). De afwisseling tussen melodie en agressie is er, maar het klinkt wel erg cliché met alle refreinen clean gezongen. Een pluspunt is dan weer dat de zanger Howard Jones zo'n beetje alle kanten uit kan met zijn stem. Hij lijkt totaal geen moeite te hebben zowel met de serene stukken als met de schreeuwpartijen.

"We've really gone beyond metal with this record", zegt hij zelf over het album. Al met al valt dat best mee, vernieuwend is het namelijk niet. Ze zijn commerciëler dan ooit, en je hoort duidelijk dat het typisch Amerikaanse metal is in het straatje van Shadows Fall en Unearth.

Er is goed aan gedaan om het album met de track Daylight Dies te openen. Deze bevat een heroïsch begin waarna het lekker op gang komt. De rest van de tracks beginnen afwisselend in één keer hard of juist heel rustig. Het enige nummer dat wel apart klinkt is The Arms Of Sorrow waar ze duidelijk een ander soort stijl hebben geprobeerd dan normaal. Er zit een soort psychedelisch herhaald riffje in dat mij doet denken aan de Nederlandse band Textures.


Conclusie

Alhoewel Killswitch Engage inmiddels een flinke schare trouwe fans heeft verzameld en alom gerespecteerd wordt, snap ik niet wat er te halen valt bij dit album. Mainstream kan leuk zijn, maar hierbij lijkt alles wel heel erg op elkaar en het wordt al gauw saai. Ook in de nummers zelf zitten weinig hoogtepunten.

Voor de mensen die tóch geïnteresseerd zijn kan je op hun MySpace de CD beluisteren en op 17 januari staat de band in Tivoli te Utrecht.


Label: Roadrunner Records Releasedatum: 20 november 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!