CD: Saosin - Saosin
Zanger Anthony Green van de post-hardcore band legt het zelf even uit:
"It's pronounced 'SAY-OCEAN'. And it's a Chinese proverb from the 15th and 16th centuries. It means 'small heart'. Fathers used to marry off their youngest sons for money and used to tell them that they weren't marrying for love, that their wife doesn't matter. She could die at any time so don't get attached. They had to love with caution and raise their sons to be cold and unfeeling as well. I found it in the 8th grade and loved it, I used to name all my old bands that and write songs about it."
Kijk dat is nog eens wat anders dan Hannie en de Rekels of The Spice Girls als naam. Namen zeggen niet alles natuurlijk, maar dit heeft wel wat. Een speciaal tintje dat bijdraagt aan het muzikale palet van de band misschien?
De muziek die Saosin uit de speakers doet knallen is een erg toegankelijke mengeling van screamo en post-hardcore. Toegankelijk ten eerste omdat de matige screamo te vaak wordt afgewisseld met de zuivere klanken van een rustig zingende Green en soms zelfs met samenzang. Ten tweede omdat de opzich heerlijke gitaarriffs en drums muzikaal geen chaos vormen maar een coherente muur van geluid omhoog trekken waar geen scheurtje in te zien is. Pas gewit en netjes afgeleverd, alles lijkt te kloppen. Geen boorgaatjes opgevuld met tandpasta, maar netjes afgekit. Johan Cruijff heeft ook hier weer gelijk met zijn 'elk voordeel heb zijn nadeel'. Het geheel mist de rauwe energie en klinkt grotendeels overgeproduceerd. Als de vers gewitte muur net keurig is opgedroogd, hangen ze er een afgezaagd Bob Ross kunstwerkje aan op en verdwijnt de opgebouwde spanning.
De producer had de riffs veel vetter naar voren mogen laten komen en het screamo-element meer mogen misbruiken. Een andere mogelijkheid zou zijn om Anthony Green een paar sloffen sigaretten door zijn keel te frotten en het geheel af te blussen met een aantal flessen absynth, dit 3 maal daags herhalen zegt de dokter. Het zou mooi geweest zijn als Saosin het had geflikt om een melodieus en ordelijk post-core album af te leveren. Het melodieuze en coherente zit al in het muzikale palet, nu nog de rauwe, vunzige en geile energie die je dendrieten in je lichaam laat vibreren. Roken en zuipen moet je Green! Smijt het bruin van tabak en het groen van de absynth over je doek heen en zet het volume van de monitoren vol open totdat het aftandse schilderijtje van de muur aftrilt en de scheuren door het stucwerk heen komen.
Label: Capitol Releasedatum: 7 november 2006
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!