CD: Cradle of Filth - Thornography

Rick (Toffe_Ellende)
Wat mij betreft is black metal nooit meer beter geweest dan Dimmu Borgirs Entrone Darkness Triumphant. Er moet gezegd worden dat het hele genre nooit aan mij besteed is geweest. Dat komt voornamelijk doordat ik het idee heb dat die muzikanten in hun satanistische overtuiging soms wel hééél ver gaan. In Noorwegen is menig kerk in rook opgegaan door toedoen van fanatische aanhangers van het genre. En door kinderlijke jaloezie hebben sommige personen zelf het leven moeten laten. Kijk, dan hoeft het voor mij al niet meer zo… waar is dan de man die zegt: het is allemaal maar een grap?

SubheaderHet kan ook anders. Cradle of Filth uit het Engelse Suffolk heeft nooit meegedaan aan de poses van veel Noorse collega's. Uit interviews met zanger Dani Filth bleek telkens weer dat hij het allemaal niet zo serieus nam. En omdat Cradle of Filth zich commerciëler opstelden dan de harde kern, werd de band al snel de verschoppeling van het wereldje. Onder diehards wordt de band sowieso al niet meer tot de black metal gerekend. Cradle of Filth is de laatste die daar van wakker ligt, geloof ik.

Toch heeft de band enig aanzien verworven met Dusk… and Her Embrace uit 1996. Het was één van de eerste, goed geproduceerde, black metal cd's die de duistere klanken van de diepe underground kon mengen met melodie en agressie. Cradle of Filth werd volgens critici alleen te snel populair. Wie herinnert zich de tijd dat op school vrijwel iedere metalhead met een Cradle of Filth-shirt rondliep?
Dat de populariteit tanende is, komt voornamelijk door de steeds commerciëlere koers van de band. De ooit zo kenmerkende duistere sfeer is verdwenen terwijl de invloeden uit de black metal per album schaarser worden. Men spreekt tegenwoordig ook liever van 'symfonische black metal'.

Thornography is het zevende studioalbum en zet de lijn van vorige albums voort: steeds verder verwijdert Cradle of Filth zich van haar roots. Enkele composities hebben wel degelijk raakvlakken met black metal zoals 'Dirge Inferno' en 'Under Huntress Moon' waar bijvoorbeeld nog 'blastbeats' te horen zijn. Het overgrote deel is te bestempelen als thrash metal met een symfonisch karakter. Kenmerkend voor het hele album zijn de catchy refreinen (Dani Filth kondigde het al aan) en de verstaanbare 'cleane' vocalen van de zanger. Thornography'Cemetery and Sundown' en 'The Foetus of a New Day Kicking' behoren tot de meest pakkende songs die band schreef. Toch is het bandgeluid hierdoor niet aangetast. Cradle of Filth herken je uit duizenden.

'Rise of the Pentagram' is een instrumentale compositie (met spoken word van Doug 'Pinhead' Bradley) dat zo gotisch klinkt als Sins of Thy Beloved en Trail of Tears. Cradle of Filth lijkt op Thornography geen enkel (dark-)metalgenre te schuwen. Het maakt het album absoluut afwisselend maar tegelijk mis je de opzet als geheel. Maar laat je niet afschrikken, Cradle of Filth maakt nog wel degelijk heftige muziek, Dani Filth klinkt nog steeds als een astmatisch speenvarken en Sarah Jezebel Deva verzorgt zoals altijd de vrouwelijke vocalen. The more things Change, the more they stay the same. Zo is er ook dit keer een coverversie van een jaren tachtig 'klassieker': 'Temptation' van Heaven 17. Menig overleden blackmetal-muzikant zou zich omkeren in zijn graf bij het horen van Cradle of Filths vertolking.
Feitelijk is Dani Filth die man die zegt: "jongens, dit is allemaal een grap. Het is entertainment, theater... en soms een beetje satanisme."


Label: RoadrunnerReleasedatum: 16 oktober 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!