DVD: Do not adjust your set / At last the 1948 show
In Do Not Adjust Your Set zijn eigenlijk al direct een aantal overeenkomsten te vinden met Monty Python. Zo wordt er veel gebruik gemaakt van archiefbeelden en wordt er regelmatig geschakeld naar een verteller of een omroeper. Een groot verschil is dat veel sketches draaien om een woordgrap of een slapstickachtige situatie (in de vorm van een feuilleton: Mr. Fantastic). Wellicht dat dit komt doordat het programma gedeeltelijk de jeugd als doelgroep had, maar soms ontbreek het bij Do Not Adjust Your Set aan de subtiliteit en absurditeit. Ook is het binnen de serie vrij duidelijk dat vooral Terry Jones, Eric Idle en Michael Palin zich het meest thuisvoelen binnen het genre waarin we Monty Python scharen; de rest van de 'cast' houdt zich meer bezig met clowneskiteit en slapstick. Daarnaast bevat elke aflevering een muzikaal intermezzo in de vorm van een optreden van de Bonzo Doo Dah Band, waarbij de band probeert mee te gaan in de lolligheid van de serie, maar de plank daarbij veelal misslaat. De release van Do Not Adjust Your Set bestaat uit twee discs in een digipack en bevat in totaal 280 minuten materiaal in zwart-wit. In de verpakking vind je een soort stamboom van de Britse komedie, waarbij opvalt hoe groot de invloed van de acteurs uit de serie is geweest op de latere ontwikkeling van tientallen komedies. Jammer genoeg is de beeldkwaliteit niet altijd even goed en het is duidelijk te zien dat er ook geen poging is gedaan om de boel te restaureren.
De tweede serie, At Last the 1948 Show, is duidelijk veel meer op volwassenen gericht en lijkt meer op Monty Python dan do Not Adjust Your Set. Niet alleen vanwege het ontbreken van de muzikale onderbrekingen, maar ook omdat de sketches meer overeenkomen met de belevingswereld van volwassenen. Zo is bijvoorbeeld te zien dat John Cleese al vroeg in zijn rol van Basil Fawlty kruipt (als geschifte psychiater en als mesjokke baas van de geheime dienst). Een andere overeenkomst met het latere Monty Python is dat de personages uit de sketch zich met regelmaat rechtstreeks richten tot de kijker. Bovenal is At Last The 1948 Show leuker, qua humor scherper en eigenlijk ook absurder dan Do Not Adjust Your Set. Jammer genoeg is de beeldkwaliteit van deze release een beetje minder dan bij Do Not Adjust Your Set, maar omdat de humor bij At Last The 1948 Show minder visueel is, doet dit niets af aan de leukigheid ervan. Ook de release van At Last The 1948 Show bestaat uit twee discs in een digipack, maar bevat minder materiaal, slechts 172 minuten (ook hier in zwart-wit). Waarom de release dan toch op twee discs is gezet is onduidelijk, zeker omdat er ook hier geen extra materiaal op de disc is te vinden. In de verpakking tref je verder nog dezelfde stamboom aan als bij Do Not Adjust Your Set.
Qua humor kunnen zowel Do Not Adjust Your Set als At Last The 1948 Show niet tippen aan de humor van Monty Python. Geen wonder, want de meest leuke personen uit beide programma's hebben hun minder leuke collega's achtergelaten bij het maken van Monty Python. Vooral At Last The 1948 Show lijkt het meest op het latere werk. Beide series zijn zeker voor de fans leuk genoeg om aan te schaffen, maar het leukst is toch At Last The 1948 Show. Je moet de slechte beeldkwaliteit dan wel voor lief nemen, want het is af en toe flink beroerd en dan is 20 euro per set best veel geld...
Do Not Adjust Your Set:
Label: Bridge Pictures Releasedatum: 15 augustus 2006 Kijkwijzer:
Waardering: 
At Last The 1948 Show:
Label: Bridge Pictures Releasedatum: 15 augustus 2006 Kijkwijzer:
Waardering: Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!