Film: X-Men: the Last Stand

Peter Breuls
Superheldenfilms doen het altijd goed. Niet voor niets komen de filmmaatschappijen eens in de zoveel tijd met een nieuwe held, of een groep helden. Met wisselend succes, overigens. Helden als Daredevil, de Hulk of de Fantastic Four waren in de bioscoop veel minder succesvol dan in de stripboeken. Aan de andere kant hebben we de laatste films van Superman, Spider-Man en Batman nog niet gezien.

Een serie die tot nu toe erg succesvol is gebleken, is de X-Men: een groep mensen met 'extra kwaliteiten', mutanten genoemd, die hun gaven kunnen inzetten om zich uit bovennatuurlijke situaties te redden. In de eerste twee films werden figuren als Wolverine, Storm, Cyclops, Iceman en Roque geconfronteerd met niet alleen de reacties van hun familie en vrienden op hun gaven, maar ook met een overheid die het niet zo op mutanten heeft en een mede-mutant (Magneto) die mutanten als übermenschen ziet en dat het liefst compleet uitbuit.




In X-Men: The Last Stand zijn mutanten de nieuwe minderheidsgroep in de voor de film voornamelijk Amerikaanse maatschappij. Geaccepteerd als ze inmiddels zijn, is er zelfs een Minister van Mutantenzaken (in de vorm van Beast) om hun belangen te behartigen in de politiek. Deze krijgt te maken met de wens van zijn collega-ministers om een nieuw ontdekt medisch goedje toe te passen op alle mutanten. Dit 'medicijn', zoals men het ziet, ontneemt mutanten hun mutanten-gen en dus hun speciale eigenschappen.

Het middel wordt algemeen geadverteerd als het middel voor genezing van de mutantenziekte, zodat zij weer mens kunnen worden en een normaal leven kunnen opbouwen. Voor een grote groep mutanten is dit een belediging: hoe durven die minderwaardige mensen het mutanten-gen als een ziekte te bestempelen? Andere mutanten zien er wel wat in. Zij hebben voornamelijk last van hun eigenschap, en zouden er best vanaf willen. Feit is dat het middel het bestaan van alle mutanten bedreigt.




Zoals in de eerdere films worden de mutanten geleid door professor Charles Xavier en Magneto. Xavier zoekt natuurlijk een vredelievende manier om van het probleem af te komen, maar Magneto gebruikt grof geweld. Niet geremd door enig gevoel van medeleven ruimt hij alles uit de weg wat in de weg zit, en verzamelt hij een groep duistere figuren om zich heen om zijn doel te bereiken. Magneto's krachten, maar vooral die van zijn medestanders, zorgen in X-Men: the Last Stand voor visueel vuurwerk, spektakel en onverwachte slachtoffers.

X-Men: the Last Stand is een perfecte opvolger voor de eerdere X-Men films. Het verhaal zit goed in elkaar, de actie is goed en de visuele effecten zijn wederom prima in orde. Op de gebruikelijke ongeloofwaardigheid, het feit dat veel van de karakters eigenlijk te weinig in de film voorkomen en de korte speelduur na is er eigenlijk niet zoveel op de film aan te merken. Als je van de eerdere X-Men of Spider-Man films hebt genoten, is dit een must-see.
Label: 20th Century Fox Releasedatum: 25 mei 2006
Kijkwijzer: Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!