CD: Bullet for my Valentine - The Poison

Joost Melis (Pink_Floyd)
Het Verenigd Koninkrijk is er goed in, het hypen van bandjes. Ontstond er daar afgelopen jaar niet een nieuwe religie genaamd Arctic Monkeys? Dit was de hype in de categorie postpunkfunk. Voor de categorie metalhypes is er voor Bullet for my Valentine alvast een altaar met brandende kaarsen ingericht in Brittanië. Zullen de heilige geschriften voor deze band ook in het Nederlands vertaald worden binnenkort? Wordt de vrouw op de cd-hoes de incarnatie van Maria deze eeuw?


Met hun EP Hand of blood begon BFMV eigenlijk aan hun testament. Zes gierende tracks zetten de rage in gang. Twee van deze tracks sieren ook hun debuut-album The Poison: 4 Words (to choke upon) en Cries in vain.

De band klinkt als een 21e-eeuwse versie van de old-school metalgarde. Denk aan Iron Maiden, Megadeth en Pantera. Raggende riffs en vette drums, maar dan met een eigentijdse metal- en emocore-inslag. Qua hedendaagse referentie springt Funeral for a friend in gedachten, alleen ligt de nadruk hier nog iets meer op gitaar en drums.


Het album van de mannen uit Wales start met een bezwerend intro waarna het hardere gitaargeweld ingezet wordt, en hoe! Het moet gezegd worden, de gitaarsecties op deze CD zijn van hoog niveau. Net als het drumwerk trouwens, waarvan de lat misschien nog wel iets hoger ligt. De leading vocals zijn dan helaas weer een stuk minder, te clean, te Amerikaans highschool-achtig. Het is een beetje hetzelfde gevoel dat je krijgt als je Dream Theater subliem hoort soleren en daarna met de stem van LaBrie opgezadeld wordt (waarmee ik dus niet bedoel dat LaBrie highschool-achtig klinkt). Het past er gewoon niet echt bij. Gelukkig schreeuwen en grunten de (andere) bandleden er soms ook even lekker op los waardoor dit negatieve feit ten dele wordt weggewerkt. Wordt het daardoor een slecht album zul je je dan afvragen? Nee, absoluut niet. Integendeel, het is een goed album. Maar een religieuze aanhang van groot formaat zal BFMV in Nederland niet krijgen gok ik.

Dat is vooral te wijten aan de zanger. Met een ruigere stem erbij zou dit een geweldig album zijn. Muzikaal gezien is het dat al, want de gitaar- en drumpartijen staan als een verzwaarde dijk waar een tsunami nog moeite mee zou hebben. Ik had tevens gehoopt dat de andere nummers van hun EP (zoals Control en Just another star) op dit album waren verschenen en de nummer met overmaat aan 'cleane' zang waren weggelaten. Als je tegen een wat zeurende stem en geschreeuw van matig volume tussen geweldige muzikaliteit kan, dan is dit een aanrader. Zo niet, dan blijft het album zeker hangen op 3 sterren. Zonde eigenlijk, want de muziek had best al een klein altaartje verdiend. Misschien kunnen we vast bidden voor een ruigere, zwaardere stem op de tweede CD van BFMV?


Label: Sony/BMG Releasedatum: 3 maart 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!