CD: The Lords of the Altamont - Lords Have Mercy

Om deze cd maar razendsnel in een hokje te duwen: wat krijg je als je ex leden van The Fuzztones, The Cramps en The Bomboras in een bandje stopt?

-1- drankmisbruik zonder weerga;
-2- koppijn;
-3- een prettig fuzzy garagerock geluid;
-4- een niet zo willekeurige combinatie van bovenstaande




The Lords of the Altamont zijn vernoemd naar een incident in 1969 tijdens het gratis Altamont Speedway festival. Beruchte beelden van Mick Jagger die hulpeloos moet toekijken hoe Hell's Angels een man doodsteken. Het officieuze einde van een tijdperk van love, peace and understanding. Niet alleen hebben The Lords of the Altamont roots in de biker-scene, maar lief klinkt hun muziek niet echt.

Fuzzy gitaren, een schreeuwend Farfisa orgel, rammelend stuwende drums. Om maar wat vergelijkingen van stal te halen: een soort van Dirtbombs met fuzz/rock in plaats van soul/funk, gemixt met zZz en een snufje 'no fun' van The Stooges. 35007 zonder LSD, maar met een limiet van drie minuten per nummer. Got it?




Vernieuwend is het niet wat ze doen, maar het is wel goed. Relatief clean, met een ranzig randje. Prettigste vind ik de drums en het Farisa orgel. De drums hebben net dat beetje overstuurd geluid, als in de beste Iggy Pop platen. Of Peter Pan Speedrock cq. The Hives. Net over de grens van mooi, en voor de afgrond van verstikking. Dat klein beetje uit controle, wat het boeiend maakt. Het orgel zingt mooi rond, warm en hysterisch tegelijk. Zet zich mooi af tegen de fuzzy gitaarmuur.

Dit alles is verpakt in een semi-rauwe energie. Het enige verwijt wat ik zou kunnen maken, is dat het soms een beetje gemaakt, obligaat, lijkt. Zuiverheid hoort niet bij deze muziek, en verdomd, soms is het gewoon goed opgenomen en over nagedacht; deze oudgedienden weten wat ze doen. Waar gaat het heen met de wereld, als recencenten klagen dat het te goed is opgenomen? Hoogtepunten zijn "Let's burn" en "She cried". Niet toevallig zijn dit ook de meest rommelige nummers van de cd.

Degelijk schijfje met energieke fuzzy orgelschreeuwende rammelende drums garagerock. En bovendien 22 februari te zien in Paradiso.



Label: Fargo Releasedatum: 23 januari 2006 Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!