CD: Solo - Solopeople

Joost Melis (Pink_Floyd)
Alleen is ook maar alleen zal Michiel Flamman oftewel J. Perkin gedacht hebben na zijn release van het album Exhibit. Solo werd geboren, maar in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is het geen solo-act. Perkin sloot een samenwerkingsverband met Simon Gitsels, die de toetsen voor zijn rekening neemt in de muziek van Solo.
In 2004 bracht Solo hun debuutalbum uit onder de titel Songs 'n Sounds, een geniaal album met intieme, introverte luisterliedjes. Ik zou het willen omschrijven als herfst in je ziel, mooie felgekleurde bladeren die het schijnsel van een laagstaande zon doorlaten, met een melancholisch laagje; de grauwe wolken aan de horizon of de rilling van de kille wind. Dat was hun eerste album, de herfst.


Het nieuwe en tweede album Solopeople is meer de vroege lente in april. En die lente kan zeker net zo lekker zijn als de herfst. De muziek klinkt, net als dit jaargetijde, iets voller en rijker. Minder kale takken, maar her en der wat groene struiken. Het geheel klinkt gewoon iets opgewekter dan het debuut. Hier en daar een vrouwenstem als back-up vocal laat de temperatuur ook al een paar graden stijgen. Bij vlagen hebben de liedjes iets weg van Keane, Tom McRae of een mannelijke Bic Runga, maar toch behoudt Solo zijn eigen identiteit. Het is lente, maar wel in Nederland.

Makkelijk te luisteren popliedjes worden afgewisseld met materiaal dat terug doet denken aan Songs 'n Sounds (zoals Satie en de single Come back to me). De uitgeklede nummers hebben veel weg van de nummers die op J Perkins album Exhibit staan (bijvoorbeeld Everything goes en Wonderboy, wiseman, prophet). Een kabbelend gitaartje of pianootje en de vertrouwelijke, rustige stem van Flamman. De rest van de nummers op het album zijn dus logischerwijs verantwoordelijk voor die ommekeer in sfeer; meer toetsenwerk, meer gitaaraanslagen en vrolijkere melodieën.


Het album bevat 11 nummers die iets meer dan 40 minuten vullen, wat redelijk kort is. De eerste helft van het album vind ik sterker dan de tweede helft, waardoor het einde van de CD nogal abrupt komt. Beste track vind ik Come back to me, het is een juweeltje zoals alleen Solo ze kan polijsten in Nederland; prachtige zangmelodie met een intieme piano en mooie overgangen. Solo stond al bij mijn favorieten na hun eerste CD, maar met Solopeople verankeren ze zich in de bovenste regionen van mijn CD-rek.


Label: Excelsior Recordings Releasedatum: 30-01-2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!