CD: System of a Down - Hypnotize

Rick (Toffe_Ellende)
Of het nu uit de koker van System of a Down zelf komt of niet: ik vind het dubbelalbum Mezmerize/Hypnotize toch een staaltje ingenieuze marketing van de eerste orde. Je brengt gewoon een dubbelcd uit voor de prijs van twee, eentje in het festivalseizoen en eentje vlak voor de kerst! Alleen hebben ze er geen rekening mee gehouden dat iemand (ik bijvoorbeeld) argwaan zou kunnen krijgen. Alle 23 nummers passen namelijk gewoon op één schijfje want zowel Mezmerize als Hypnotize klokken beneden de veertig minuten. Bravo! Dit overstijgt zelfs de geldklopperij van Guns N' Roses' Use Your Illusion. Maar je kunt als je een beetje handig bent (het is mij nog niet gelukt) wél de cd's omvormen tot een mooie uitklap-dubbelcd.



Met Mezmerize heeft System of a Down mij pas echt weten te overtuigen een blijver in de 'alternative metal' te zijn. Toxicity uit 2001 had nog een toevalstreffer kunnen zijn, Mezmerize ontsteeg de status van bekende metalband in die van bescheiden mega-act. Commercieel gezien valt het nog wat tegen maar qua artistieke impact behoren ze gewoon in het rijtje Metallica, KoRn en Tool. Mezmerize is af. Niks meer aan toe te voegen, dacht ik. Toch bleef ik benieuwd of Hypnotize wel nog wat kon toevoegen aan de geijkte sound, wetende dat het materiaal in dezelfde periode in 2004 is opgenomen.

Het zou een rustigere plaat worden werd er gezegd maar de openingsklanken van Attack bevestigen die geruchten niet. De plaat staat eerder bol van de extremen. Nog meer dan het eerdere werk. Panisch wordt panischer, ingetogen wordt ingetogener (De akoestische intro van 'Lonely Day' lijkt verdacht veel op 'House of the Rising Sun'). Titelsong 'Hypnotize' springt er uit als meest uitgebalanceerde song en is een perfecte single, een van de weinige songs die daarvoor geschikt is trouwens. Meest gestoorde song (dan weet je dat) is in elk geval 'Vicinity of Obscenity', onder het motto: laten we het beste refrein dat we hebben geschreven combineren met de meest weirde coupletten die we konden bedenken onder invloed van een dozijn paddo's.



Wonderbaarlijk eigenlijk dat een band die zo politiek geëngageerd is (zelf zeggen ze geen politieke band te zijn maar eerder een 'sociale') je toch altijd weer een lach op je gezicht weet te toveren ("Banana banana banana terracotta banana terracotta terracotta pie!" is een hoogtepunt in de vroeg-eenentwintigste eeuwse, Noord-Amerikaanse poëzie). Luisteren naar het debuut van Rage Against the Machine zal hierdoor nooit meer hetzelfde zijn.

Uiteindelijk is Hypnotize een aardige aanvulling op een top album geworden maar omdat ie nergens écht verrast is ie toch de mindere van de twee. Was het misschien toch niet beter geweest om een enkele cd met 20 nummers uit te brengen? Radicaal is ie wel, maar niet radicaal anders.


Label: Sony Releasedatum: 22 november 2005 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!