CD: Bright Eyes - Motion Sickness (live recordings)
Voor mij was het de eerste kennismaking met Bright Eyes. Eerlijk gezegd vereiste dat wel een gewenningsperiode. De stem van Oberst is namelijk erg nadrukkelijk aanwezig. Daardoor bepaalt die de klankkleur voor een overgroot deel en ik kan er maar moeilijk aan wennen. De stem is iets gebroken, met een irritant trillertje. Ergens blijft die altijd los staan van de muziek, een beetje trekkerig, tegen het zeurderige aan, maar ook weer net niet. Op alle nummers, dus het moet een permanente bad hair day zijn. Het vreemde is dat bij heel sober begeleide nummers ik het stemgeluid dan weer mooi vind, al blijft het ergens wringen.
De keuze van instrumenten en de specifieke sfeer daardoor is wel weer erg mooi. Een combinatie van pedal steel guitar en trompet ligt niet erg voor de hand, maar blijken erg goed bij elkaar te passen. Het album is op een bepaalde manier weer heel intiem en het boekje draagt daar dan ook weer aan bij. Een beetje Wilco, maar dan zonder twang of piepjes en kraakjes. En zonder god, pardon, Jeff Tweedy.
De eerste nummers zijn telkens weer even wennen, maar halverwege het album sluit het album lekker om je heen, en voert tot een climax van rock en luisterliedjes met een randje. Hoe zal ik het zeggen? Het is sympathieke muziek. Bright Eyes deugt. Ik heb nog steeds er de vinger niet op kunnen leggen, maar het is wel zo. Ondanks de stem die dan weer niet mijn ding is, en dan weer wel. Elke keer ontdekte ik weer nieuwe dingen in het album, het is een beetje ongrijpbaar en daardoor boeiend. Niet verwonderlijk dat deze review dat ook is (ongrijpbaar bedoel ik, boeiend laat ik me maar niet over uit), mea culpa. Of schuld van Bright Eyes. Hebben ze me toch te pakken. En daarom een aanrader.
Label: Saddle Creek Releasedatum: 10 november 2005
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
