CD: Fear Factory - Transgression
hoorde en merkte dat Fear Factory zonder de kogelronde (dit is haast letterlijk zo jongens en meisjes!) Dino Cazares teruggekeerd was naar het geluid van Demanufacture (1995). De band sloeg zonder Cazares keihard terug met een typische Fear Factory-plaat. Ik verwachtte dan ook dat de snelle opvolger dezelfde lijn zou volgen. Ik had het mis want Fear Factory verbreedt haar horizon met Transgression en heeft zich binnen een jaar aan de standaard metalsound aangepast. Ik hoor metalcore invloeden, bijvoorbeeld, in de titelsong wat aangeeft dat Olde Wolbers meer kan dan alleen de heimachinetechniek van Cazares. Dat blijkt ook uit de melodische gitaarpartijen in de relatief rustigere songs. 'New Promise' trakteert ons zelfs op een gitaarsolo, iets wat bij mijn weten in het vijftienjarige bestaan van de band nog nooit is gedaan. Ook dit komt ongetwijfeld uit de koker van Olde Wolbers (de beste man schijnt overigens iets te hebben met één van de K3-chicks).
v.l.n.r: Olde Wolbers, Stroud, Herrera en Bell
Toch is Transgression (geproduceerd door Toby Wright en deed o.a. Alice in Chains) geen nieuw meesterwerk geworden. Iedere andere metalband in die hoek zou met deze cd 'een knaller van formaat' hebben geschreven, maar Fear Factory heeft gewoon met Demanufacture en Obsolete (1998) de standaard voor zichzelf erg hoog gelegd. Echt geëxperimenteerd met electronica wordt er niet meer en van cybermetal kun je anno 2005 dan ook niet meer spreken. Dat is jammer want daar is de band groot mee geworden. Toch kunnen een aantal nummers zich meten met het beste werk van de band. Furieuze opener '540.000º Fahrenheit' is de volgende les uit het schoolboek Hoe schrijf ik een überstrakke metalsong terwijl 'Echo Of My Scream' in het rijtje 'A Therapy For Pain', 'Resurrection' en 'Invisible Wounds' past en met 'Supernova' kan een heuse hit gescoord worden. Met dank ook aan zanger Burton C. Bell die over de hele linie weer een fantastische prestatie levert.
Rest mij nog iets te vertellen over de twee covers 'I Will Follow' en 'Millennium'. Jazeker, de eerste is inderdaad een versie van de U2-klassieker uit 1980. Respectvol eerbetoon maar toch verdraaid dicht bij het origineel. 'Millennium' is oorspronkelijk van Killing Joke (uit hun metalperiode) en is zeker de moeite waard om gehoord te worden. Al met al een geschikt album voor de huidige fans en voor de toekomstige fans (die onderdeurtjes met hun Slipknot-shirtjes).
Label: Roadrunner Releasedatum: 23 augustus 2005 Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
