CD: The Raveonettes - Pretty In Black

Sander (FLIPNEUS)

Hoewel de albums me dan niet bevielen, vond ik de hele retro-sfeer die The Raveonettes uitstraalden wel helemaal top. Niet alleen met hun muziek, maar ook door hun artwork straalden ze het imago uit van een band die in de jaren '50 was blijven steken. 'Pretty In Black' zou je echter kunnen vergelijken met één van de eerste televisie-uitzendingen in kleur; wel hip, maar nog steeds ruw, vies, en erg oud overkomend.

Het is ook echt een verademing om eens een keertje meer dan drie akkoorden in een nummer van The Raveonettes te horen; het geheel komt allemaal toch wat beter luisterbaar over. Ook het feit dat op enkele nummers een echte drummer, ex-Velvet Underground drummer Mo Tucker, meedoet geeft maar aan dat The Raveonettes er veel aan hebben gedaan om hun sound te veranderen.

De band verloochent zichzelf echter totaal niet, ze proberen niet mee te surfen op het retro-succes van een band als The White Stripes. Zelfs na het geschroef aan hun sound is het nog typisch The Raveonettes waar je naar zit te luisteren. Maar er komen ook regelmatig experimentjes naar voren, zoals 'Twilight'. Het is een ode aan Miss Kittin, en heeft daarom een electro-beat, maar heeft door het gebruik van een Twilight Zone-tune-achtig riffje toch dat Raveonettes-gevoel.

Eigenlijk zou je 'Pretty In Black' kunnen beschrijven als een ode aan 'het verleden' van The Raveonettes. Het nummer 'The Heavens' is geschreven voor Elvis, en zanger Sune Rose Wagner doet zijn uiterste best om dezelfde zangstem op te zetten. Met Angels-cover 'My Boyfriend's Back' gaat de band proberen voor het eerst in 42 jaar met dat nummer een hit te scoren; ter ere van co-producer Richard Gottehrer, die dat nummer in 1963 schreef.

Op hun derde album stijgen The Raveonettes boven zichzelf uit. Dit is veruit hun beste plaat, en ik kan nu eindelijk naar ze luisteren. Ze waren misschien 'Pretty In Black', maar ik vind ze in kleur vele malen aangenamer.

Label: Sony Releasedatum: 25 juli 2005 Waardering: