DVD: Wilko Terwijn. Stand-Up 2004
Maar goed, een ieder die het lef heeft op een podium voor een volle zaal te gaan staan heeft eigenlijk het recht om minsten één keer aanschouwd te worden, dus ook Wilko Terwijn. En ik moet zeggen dat ik -na het kijken van de voorstelling van 2004- een dubbel gevoel had. De beschouwing van 2004 liep in sneltreinvaart: Terwijn vuurt de ene na de andere grap op zijn publiek af, zonder dat er een verhaal wordt verteld of dat er een rode lijn is. Geen moraal, geen visie en al zeker geen ideeën hoe bepaalde zaken moeten worden aangepakt. Hij noemt een bekende term of persoon uit 2004, maakt de grap en voordat je het weet zit je weer bij een totaal ander onderwerp. Aan de ene kant zorgt dit ervoor dat je continu bij de les moet blijven, je weet immers niet wat je kunt verwachten. Maar aan de andere kant heb je het geluk dat een bepaalde grap of een bepaald onderwerp niet helemaal door de 'artiest' wordt uitgemolken, zoals je veelal bij het traditionele cabaret tegenkomt. Nee, de vaart zit er goed in en de enige momenten dat je even tot rust kan komen zijn die waar Terwijn zich even stil houdt in afwachting van een applaus en de zaal zich even zo stil houdt: ai!
Terwijn speelt graag op de man en als het kan geeft hij en passant het slachtoffer ook nog een knietje. Niet erg netjes, maar soms weet hij een Patty Brard of 'de Tokkies' op een rake manier te becommentariëren. Een stortvloed aan kritiek op alles wat los en vast zat in 2004 levert dus zo nu en dan een flinke lach op, maar het zorgt ook voor een zekere vermoeidheid. Nadat hij voor de zesde maal een publiek figuur uitmaakt voor een *vul in: persoon met lichamelijke tekortkoming* met *vul in: vieze ziekte* weten we het wel en hopen we dat hij ook nog eens met rake kritiek op de maatschappij komt. Helaas. Terwijn is er op uit om alles en iedereen te beledigen, maar slaagt er niet in om datgene wat we van ons zelf herkennen (een geliefd onderwerp bij de Stand-Up comedy) te benoemen en tot grap te maken. Een gemiste kans.
Op de DVD vinden we dus naast het optreden van 2004 ook nog eens dat van 2003. De beeldkwaliteit is natuurlijk dik in orde, alleen is het merkwaardig dat we bij de voorstelling van 2004 de intro en de 'aftiteling' terugvinden van Yorin. De DVD bevat ook nog een aantal extra's, maar het gaat hier alleen maar om een paar onderwerpen die nog niet op TV zijn geweest. En, zoals gezegd, vind je op de DVD ook de 'Stand-Up 2003'. Deze voorstelling is echter qua beeldkwaliteit niet om over naar huis te schrijven.
Terwijn is snel, actueel en weet veelal bekende Nederlanders op een rake wijze te bespreken. Echter, de snelheid zorgt ook voor drukte en onoverzichtelijkheid. Er mist structuur en soms lijkt het wel alsof hij zichzelf niet meer bij kan houden. Ook de momenten dat hij stil blijft in afwachting van applaus (dat er niet komt), zijn niet echt prettig om naar te kijken. Gelukkig zijn er wel grappige stukken in zijn voorstelling, maar om dit echt leuk te vinden moet je wel van mening zijn dat cabaret synoniem is aan mensen beledigen, moet je van een beetje grof cabaret houden en het niet erg vinden om na de voorstelling doodop te zijn. Voldoe je aan al deze eisen? Dan is deze DVD zeker wat voor jou. Voor mij Terwijn te makkelijk bezig en soms te pijnlijk om er nog vaker naar te kijken.
