Destiny Fullfilled lijkt eigenlijk een antwoord te zijn op de populariteit van de solocarrières van de drie dames. Ook al was de scheet van Michelle in Europa nauwelijks een registratie waard, solotechnisch deden de dames de hele groepsnaam Destiny's Child bijna verdwijnen. Voor Beyoncé zou het juist onlogisch zijn om nu nog in groepsverband te zingen, omdat ze het solo gewoon veel beter doet. Toch heeft de groep al een bewogen geschiedenis achter de rug. De grote doorbraak in 1997 met No No No ligt ver weg en sindsdien is er veel gebeurd. Behalve grote successen van onder andere Bills, Bills, Bills, Say My Name, Independent Women en Emotions, gingen de dames ook door diepe dalen. In 1999 werden voormalig groepsleden LaTavia en LeToya uit de groep geschopt om plaats te maken voor Michelle en Farrah. De laatstgenoemde kwam nauwelijks opdagen bij optredens en promotietours en werd net als Le en La de groep uitgeflikkerd. Door deze acties liep de groep een aantal deukjes in naamsreputatie op: Beyoncé zou te veel in de spotlights staan waardoor ze met haar ego de anderen benauwde, Michelle zou het tussen vriendinnen Kelly en Beyoncé niet lang uithouden en de platenverkoop zou door alle ruzies en nijd flink teruglopen.
Niets bleek minder waar toen in 2000 Independent Women werd uitgebracht. Voor veel vrouwelijke fans was dit een feest van herkenning en voor veel andere mensen klonk de track superlekker. Destiny's Child kwam weer terug. Toch begonnen solo-aspiraties te branden en als eerste kwam Beyoncé met een stoet aan singles. Kelly kwam daarna met haar eerste album en een aantal singles en Michelle probeerde het ook met een geflopt gospelalbum. Nu de solocarrières wat rustiger worden, is het tijd voor een nieuw Destiny-avontuurtje. Ik weet niet of dit avontuur lang gaat duren, maar hun eerste single Lose My Breath belooft veel.
