Interview: Colour Of Fire
.jpg)
Onder meer dit podiumgedrag maakt dat Colour Of Fire wel eens omschreven wordt als de 'boyband of indierock'. Richards kan zich in die omschrijving echter totaal niet vinden: "That's just bollocks. Ik bedoel, we doen geen dansstapjes op het podium. We spelen rock 'n roll muziek!" Het optreden op Lowlands was voor velen de eerste kennismaking met Colour Of Fire in Nederland. Een overtuigende kennismaking die de nieuwsgierigheid deed opwekken naar 'Pearl Necklace': het debuutalbum van de band dat ongeveer anderhalf jaar geleden voltooid werd.
Hoe kijk je nu terug op dat album?
Richards: "Ik denk dat het album beter had gekund. Vooral de productie van dat album vind ik niet echt oké. De plaat was vrij haastig opgenomen. Laat ik het zo zeggen: als ik de producer was geweest had ik het anders gedaan. Maar daar is nu niets meer aan te doen."
Waarom heb je er toentertijd niets aan gedaan?
Richards: "We werkten met een erg ervaren producer (Steve Osborne, bekend van enkele U2 en New Order albums, red.), terwijl wij als band erg naïef waren. We waren nog nooit in een studio geweest. Hij maakte beslissingen over het geluid waar we het toen al niet echt mee eens waren, maar onze platenmaatschappij raadde ons aan om volledig te vertrouwen op Osborne. Ze zeiden dat we uiteindelijk zeker tevreden zouden zijn met het resultaat als we het op zijn manier zouden doen. Wij hadden ook het idee dat hij veel meer ervaring had dan wij, dus we dachten 'we zien wel hoe het loopt, als we niet tevreden zijn met het resultaat, veranderen we het nog wel'. Dat laatste is dus niet gebeurd."
Wat mankeert er dan aan het geluid?
Richards: "Sommige mensen zullen het geluid fantastisch vinden, maar als ik voor mezelf spreek vind ik dat onze muziek op plaat niet zo spannend klinkt als live. Live klinkt onze muziek veel scherper, met een vleugje punkrock zelfs. Osborne heeft een aparte manier waarop hij produceert. Alleen de drums moeten bij hem al tientallen keren over gedaan worden, totdat het resultaat echt perfect is. Daarna wil hij hetzelfde met de bas en gitaar. Uiteindelijk legt hij alle losse stukjes als een puzzel in elkaar. Ik zelf hou veel meer van wat spontaniteit in de muziek. Ik zou eerst alle instrumenten tegelijk opnemen, om daarna alleen de zang apart te doen." Of hij in het vervolg nog eens met Osborne zou werken? 'Nee', klinkt het resoluut.
