CD en Boek: U2
"At this stage of our careers, it would be easy for us to make something quirky. The challenge is to be bigger and bolder and better. To make records the whole world will listen to." zegt Bono over dit album.En gelijk heeft hij. Ze hadden zich er gemakkelijk van af kunnen maken en een matig album uit kunnen brengen, want hoe moeilijk is U2 nog van die troon af te stoten? Gelukkig hebben ze dat niet gedaan en een juweeltje afgeleverd met "How To Dismantle An Atomic Bomb". Hiermee verraad ik eigenlijk al wat ik van het album vind.
"Vertigo" is inmiddels wel bij iedereen bekend. "Miracle Drug" is één van DE juweeltjes op het album. Het is een nummer dat langzaam start maar uitgroeit tot een krachtige song. Een heerlijke gitaarsolo van The Edge, het gefluister van Bono... kippenvel! Ik kan niet wachten om dit live te gaan horen!
"Sometimes You Can't Make It On Your Own" is een nummer dat Bono voor zijn overleden vader schreef. Het is een vrij simpele ballad met een tekst die zo schitterend is, dat de rilling over je rug loopt. Zeker als je bedenkt dat ze dit nummer 3 jaar geleden speelden op zijn begrafenis.
"Love and Peace or Else" is mijn minst favoriete track op deze CD. Het is een glam-rock achtig nummer met een beetje een industrieel tintje er aan. Bono zijn stem is geweldig in het nummer, maar op de een of andere manier vind ik het totaal niet bij U2 passen en het is ook niet mijn ding.
Net zoals veel andere artiesten heeft U2 ook een nummer geïnspireerd door 11 september, namelijk "City of Blinding Lights". Ook dit nummer is absoluut één van mijn favorieten. Het begint met een lange gitaar intro van The Edge en bouwt in de loop van het nummer op naar een lekker en stevig melancholisch nummer in de stijl van "Where the streets have no name".
"All Because of You" is gewoon een lekker rocknummer, dat weer een beetje teruggrijpt naar de "oude U2" van een jaar of 20 geleden. Heerlijke gitaarsolo's in een up-tempo nummer dat rockt.
Wellicht het meest verrassende nummer op dit album is "A Man and A Woman". Dit is een vrij rustig liefdesliedje en wijkt nogal af van de overige nummers op het album. Het nummer geeft mij een beeld van U2 optredend in nette pakken in een nachtclub. Het heeft dat loungy, bijna jazzy gevoel en is ontzettend mooi.
"Crumbs From Your Table" is een goed en solide rocknummer wat mij een beetje doet denken aan de stijl van "Walk On". Een ontzettende mooie tekst en schitterend gezongen.
Niet iedereen is te spreken over "One Step Closer", maar ik vind het een ontzettend goed en mooi nummer. Het is geen hevig rocknummer en kabbelt een beetje voort, maar het heeft een lekkere atmosfeer en een lekker zingend gitaarrifje. Het doet me een beetje denken qua tempo en sound aan "Running to Stand Still", wat ik ook een ontzettend lekker nummer vind.
"Original of the Species" lijkt mij een goede kanshebber voor de volgende single. In dit nummer gaat U2 weer meer naar de pop-kant. Het is een aanstekelijke meezinger, die naar mijn mening hoge ogen zou gooien bij het grote publiek.
"Yahweh" is, weer helemaal in de stijl van U2, als albumsluiter een gebed aan God. Zoals altijd te lang en iets te langzaam, maar het zou een goede afsluiter voor een optreden kunnen zijn. Niet mijn favoriete track, maar het is wat we gewend zijn van U2. De albums van U2 sluiten nooit af met een knal, zeg maar.
