CD: Dry Kill Logic - The Dead And Dreaming

Sander (FLIPNEUS)
Als je als Nu Metalband van het, rond die tijd, erg Nu Metalgeörienteerde Roadrunner Records naar een label als SPV gaat, verwacht je, omdat SPV behoorlijk wat grote namen onder contract heeft staan, toch een album dat een stuk volwassener klinkt en je vooral de debuutplaat doet vergeten. 'The Dead And Dreaming' doet dat echter totaal niet. Ondanks het feit dat één van die incompetente gitaristen is vervangen door Jason Bozzi, die getourd heeft met bands als Soil, Rage Against The Machine en Hatebreed, zijn de riffs en, als je ze zo mag noemen, solo's dezelfde standaard meuk als op 'The Darker Side Of Nonsense'.

De band wil ons laten geloven dat ze nu muziek maken die van een totaal ander niveau is dan op hun debuutplaat. Nu ben ik toch wel benieuwd welk niveau ze bedoelen, misschien het souterrain? Om de opener van het album maar even als voorbeeld te nemen, 'Lost'. Als de band iets wel lijkt te zijn in dit nummer is het wel verdwaald. Een beetje dom gebrul in de trant van "Fuck that! Fuck you!" met de simplistische riffs kan mij er niet van overtuigen dat je als band de afgelopen drie jaar gegroeid bent.

Dry Kill Logic

Het enige positieve puntje op deze plaat is nog steeds het zeer vermakelijke drumwerk van Phil Acuri, waardoor ik me echt afvraag wat hij bij deze band doet. Gezien zijn snelle slagwerk zou hij zo bij tig andere veel betere bands terecht kunnen, in plaats van zichzelf te beperken door de doodsimpele, platgetreden paden van de Nu Metalritmes te gebruiken als ondersteuning van die lusteloze gitaristen.

Aangezien ik de band toch niet helemaal als verloren wil afschrijven probeer ik de plaat verder te beluisteren. Maar als het refrein van 'Paper Tiger' door mijn boxen heen schalt sta ik al op het punt het al op te geven. Ik heb al een ontiegelijke hekel aan de zeik-, zeur- en jankstem van de zanger van Ill Niño, maar dit is zo mogelijk nog irritanter. Eén band als die Soulflywannabe's is al meer dan genoeg hoor. Ik snap nu wel waarom ze weg zijn gegaan bij Roadrunner, beetje vreemd als er twee dezelfde bands met verschillende namen op hetzelfde platenlabel staan.

Dry Kill Logic

De enige balans die op dit album voor de rest te vinden is, is dat een beuknummer wordt afgewisseld met een gezapig nummer met een irritant refrein in de trant van 'Paper Tiger'. De boodschap, mocht die er zijn op dit album, komt ook totaal niet over. Ik kan me best voorstellen dat je boos bent, op whatever dan ook, en daar zijn ze dan ook een Nu Metalband voor, maar waarop? Wat is je punt? De lyrics slaan echt he-le-maal nergens op:

"With my own eyes I see inside and pushed it all away;
Small white lies in everything you say;
'Cause I don't want it, to feel this way;
Small white lies, in everything you say,what you say."

Buiten het feit dat dit één van de grootste open deuren is om als lyric te gebruiken in het genre waar Dry Kill Logic in zit gaat dit gewoon nergens over. En ga nou niet aankomen dat die witte leugens symbool staan voor wat dan ook, hier heeft gewoon een koter van acht als strafwerk wat rijmwoordjes op mogen schrijven. Wat is 'The Dead And Dreaming' een baggerplaat geworden.