CD: The Prodigy - Always Outnumbered Never Outgunned
Maar genoeg over de hoes, men zit tenslotte allemaal te wachten op de muziek die ze gemaakt hebben. De CD begint met "Spitfire" dat toch stiekem nog in de achtergrond van het nummer de "oude" Prodigy sound heeft van de CD "Fat of the land". Voor dit nummer is er samengewerkt met Juliette Lewis, zij is een filmster die ze hoorden zingen in de club Vibe Rooms. Liam heeft toen contact met haar opgenomen, en ze was meteen razend enthousiast. "Girls" staat als tweede op het album en is meteen ook de eerste single geworden van dit album. De videoclip draait nu al een tijdje bij MTV. Dit nummer begint heel clubachtig. Volgens mij kan ik er een sampeltje in horen van The Beasty Boys "Intergalactic", maar ik kan er ook helemaal naast zitten hoor. Het nummer blijft erg clubachtig met een funky sound. Je zou het vandaag de dag zo tegen kunnen komen in een discotheek. De vocals op deze track zijn van The Ping Pong Bitches. "Memphis Bells" begint met aardig wat electronic beats. Het tempo van deze nummers is bij lange na niet zo hoog als van bijvoorbeeld "Voodoo people" of "Diesel Power". Het is meer funky clubachtig in plaats van agressief en donker. Het nummer "Get Up Get Off" begint ook weer met aardig wat beats die we van de vorige CD's kennen. Ook in dit nummer hoor je weer een stukje van de "oude" Prodigy terug komen. Juliette Lewis komen we nog een keer tegen op de CD met "Hot Ride". Dit is eigenlijk pas het eerste nummer waarbij je het gas extra intrapt als je hem hoort tijdens het autorijden. De sensuele stem van Juliette past ook perfect bij dit nummer, het geeft net even dat extra's aan het nummer. Dit is dan ook meteen één van mijn favorieten op dit album. "Wake Up Call" is een energiek nummer net zoals "Hot Ride". Volgens mij komt dat door de combinatie van de beats en de vocals van Kool Keith. Dit is overgens het eerste nummer wat Liam schreef voor dit album na zijn writersblock, misschien vandaar ook wel de titel van het nummer. Zelf vindt hij dit ook meteen één van de hoogtepunten van dit album. "Action Radar " ligt een beetje in het zelfde ritme als "Memphis Bells", beetje punky club. Ondertussen ben ik alweer aangekomen bij track 8 van dit album, dit nummer is "Medusa's Path". In dit nummer komen geen vocals voor, maar is dan wel het kortste nummer van de CD. Aan het einde van de track wordt de plaat even in een versnelling gegooid wat net even het beetje extra's geeft aan deze plaat. "Phoenix" is gewoon een complete sample van Shocking Blue. Het gaat om hun nummer "Love Buzz" uit 1969. Er zijn enkele beats onder gegooid, aantal nieuwe vocals en klaar is de remake. Voor "You'll Be under my wheels " hebben ze ook weer een aantal "oude" Prodigy samples gebruikt. Zo hoor je op de achtergrond zeer bekende klanken vanuit bijvoorbeeld "Climbatize" die eigenlijk ook in het zelfde tempo ligt als de nieuwe nummers op dit album. In het begin van "The Way It Is" hoor je duidelijk het begin van "Thriller" van Michael Jackson. Je hoort op de achtergrond ook een soort spookachtig geluid de hele tijd. "Shoot Down" is de afsluiter van dit album. Liam heeft voor dit nummer zijn naamgenoot Liam Gallagher gevraagd mee te werken. Het is serieus dan ook een lekker nummer om de CD mee af te sluiten.
Conclusie
The Prodigy ging voor een verfrissend nieuwe look. Dat betekent ook risico's nemen. De echte Prodigy sound zit er zeker hier en daar nog in, die krijg je er denk ik ook nooit meer uit. Veel DJ's gebruikten al het oude materiaal van The Prodigy in hun sets maar ik denk dat ze er nu nog meer gebruik van gaan maken. De sound is meer Funky geworden sommige delen zelfs clubachtig. Zelf heb ik een beetje dubbel gevoel bij dit album. Ik ben een absoluut grote fan van het oude werk van ze en "Voodoo People" en "Diesel Power" komen nog vaak genoeg langs in mijn playlist. Ook ben ik een echt feestbeest en vind ik Funky en Club helemaal niet erg, maar de eerste keer dat ik dit album hoorde had ik zoiets van: "Neee wat doen ze!". Na een paar keer dit album te hebben gehoord ben ik het zeker gaan waarderen. Al kan ik best begrijpen dat de Prodigy fans vanaf het eerste uur dit bagger vinden. Verfrissende nieuwe look is ze zeker gelukt, al had ik ook wel wat meer variatie willen horen op dit album. Veel nummers zijn in het zelfde tempo, met dezelfde beat en dezelfde samples. Je gaat dit helemaal tof vinden of juist helemaal niets, maar van mij krijgt dit album een 7.5. Want hij valt me toch wel een beetje tegen.
