CD: Sensation Black 2004

Claudia Angenent
De dubbel-cd zelf zit in een stijlvolle zwarte hoes met daarop Sensation Black in het zilver. Deze tekst ligt iets op de hoes zelf. Ook de tracklist aan de achterkant is van zilver en ligt ook iets boven op de hoes. Beide CD’s zijn, net als de hoes, zwart met zilver. Mooi detail is dat zelfs de beschreven kant van de CD compleet zwart is in plaats van standaard zilver. Genoeg over de buitenkant, tijd voor de inhoud van de CD’s.

CD1
De CD begint met de intro over Ares "The god of war". Deze intro duurt eigenlijk best lang voor een CD. Na de 2 minuten intro komt: "Praiseworthy Tunes". Deze komt denk ik iedereen wel bekend voor omdat deze best "grijs" wordt gedraaid bij veel hardtrance DJ's. "Praiseworthy Tunes" loopt over in "Static State" van Marcel Woods. Marcel Woods was zelf de opener van Sensation Black dit jaar en dat ging hem volgens mij prima af. Een eindje verderop vind je "Attack", ook dit nummer moet bij veel feestgangers toch echt bekend zijn. Wordt het niet vaak in een set gebruikt op feesten, dan staat het wel op de meeste verzamel-cd's van dit moment, net zoals "Bring The Pain" die erachter aan komt. De hele CD is tot nu toe Hardtrance en je hoort nog niet echt de hardstyle naar boven komen. Maar dat maakt helemaal niets uit aangezien Sensation Black zelf ook pas aan het einde echt hard begon te worden. De CD begint zo rond "Who Am I" wat harder te worden. Ook vind je nog "Slave", "Stomper" en "Funky Shit" op de eerste CD van deze dubbel-cd.

CD2
Ook in het begin van CD2 krijg je te maken met een intro van "Vulcanus" ook wel beter bekend als "Blacksmith of the gods". Al deze intro's zijn ook echt op Sensation te zien geweest. Na de intro komt: "Mindspace" van Luna. De Sensation Black Anthem van 2004. Deze mocht natuurlijk niet ontbreken op het album, en stiekem is dit ook wel een heel lekker nummer. Deze CD is eigenlijk vanaf het begin al een stuk harder dan CD1. Zo kom je ook in het begin van de CD al "Deadlock" tegen van Future Tribes. Alles gaat nog even in de versnelling tegen de tijd dat je aankomt bij "Brainfucker". CD2 is zonder twijfel een echte hardstyle CD en de hardste van de dubbel-cd. Vanaf "Brainfucker" blijft het tempo een beetje hetzelfde. Tegen het einde van deze CD komt er een favoriet van mij "Who got the beats" van MC Ruffian vs Deepack. En natuurlijk wordt deze CD ook net zoals CD1 afgesloten met een outro van Sensation Black.

Conclusie
Het is altijd leuk om een CD te hebben van een feest waar je heen bent geweest. Helemaal als die CD je weer het idee geeft dat je weer even terug bent. Dat lukt meestal wel erg goed met de CD's van Sensation, maar dit komt vaak alleen door de intro's die ze op deze CD's zetten. De tracklist ziet er aardig uit en de nummers zijn aardig aan elkaar gemixt. Misschien komt het wel omdat er op het ogenblik teveel verzamelalbums in de winkels liggen maar ik vind deze verzamelaar niet zo heel veel soeps. Ja, natuurlijk staan er de meest bekende nummers op die elke feestganger kan herkennen. Maar op den duur heb je ook wel eens genoeg van die nummers, en misschien is dat bij mij nu wel het geval. Misschien is het een idee voor dit soort events om de livesets eens uit te brengen op CD. Zelf denk ik dat ze daar de gemiddelde feestganger meer blij mee maken dan met een verzamelalbum waar alle nummers voor de zoveelste keer voorbij komen. Sensation Black 2004 The Album krijgt van mij een magere 6.