CD: DefQon.1

Claudia Angenent
Zoals ik al zei kreeg ik net voor mijn vakantie de CD van DefQon.1 binnen. Net niet genoeg tijd om hem goed te beluisteren en te reviewen. Jullie hebben helaas even moeten wachten, maar ik denk dat dat wel de moeite waard is geweest. De CD is compleet in DefQon.1 stijl. De hoes is rood met het DefQon.1 logo erop, op de achterkant van de CD bij de tracklist is zelfs een foto van de mainstage geplaatst. Die foto komt ook weer terug als je de hoes openslaat, want op de Cd’s zelf is deze foto ook in het rood weergegeven. Genoeg over het uiterlijk van de CD, tijd voor de inhoud van de schijfjes.

CD1
Zodra je de CD aanzet heb je eigenlijk wel meteen door wat het idee is achter deze dubbel-cd. CD1 begint dan eigenlijk ook al behoorlijk heftig met "Wildstyle club mix" van Pinball vs. DJ Palon. Dat is een vrij kort nummer wat overloopt in "Lost in Dreams" van Mike Nrg. Het tempo vanaf hier neemt ook iets terug ten opzichte van het eerste nummer op de CD. Dit blijft voorlopig ook nog wel even zo tot je aankomt bij "Club Experience". Hier komt de bass weer wat terug en komt het Hardstyle geluid iets tevoorschijn. Maar ook halverwege dit nummer neemt dat tempo weer af. "Ligaya" is toch zeker wel één van mijn favorieten op het album. Vanaf dat nummer komen er wat stevige bass momenten voorbij, maar vooralsnog geen echte harde hardstyle. Pas bij "Generation T" van DJ Ricky T krijg ik het DefQon.1 gevoel van de mainstage een beetje terug. Dit tempo blijft er zeker inzitten tot het einde van CD1. Je komt ook nog veel bekende nummers tegen zoals "Loudness", "And The Beat Goes On" en "Edge Of Darkness".

CD2
CD2 begint eigenlijk bijna hetzelfde als CD1, niet echt Hardstyle dus. Stiekem is het nummer waar de CD mee begint ook meteen mijn favoriet van deze CD. Ik heb het over "Child Like" van DJ Seb B Presents Patty Evans. Dit nummer loopt over in "American Madness" van Chris Liebing. Het tempo wordt hiermee iets omhoog gegooid maar valt bij mij nog steeds onder de categorie hardtrance. Mike Heart kon stiekem ook niet ontbreken op deze CD, en dan heb ik het nu niet over "Sex Machine" maar over zijn andere nummer "Noah". Tot aan "Brain Fucker" van Overdog blijf ik een beetje twijfelen of het nou Hardhouse of Hardstyle is. Gelukkig neemt die twijfel na "Brain Fucker" af want dit is gewoon Hardstyle, geen twijfel over mogelijk. De rest van de CD zal de echte Hardstyle freak wel aanspreken want het stampt daarna flink door met "Deadlock", "Dead End" en "88Mph".

Conclusie
Het evenement DefQon1 had als kracht dat het voor iedereen wel wat had van Techno tot aan Hardcore. De CD houdt het bij Hardhouse en Hardstyle zo lijkt het wel. Niettemin is dit een heel lekkere CD. Gelukkig staan er wel veel bekende nummers op die de feestgangers meteen herkennen. Toch ben ik zelf van mening dat dit niet echt een super CD is voor de echte Hardstyle-freak. Aangezien er redelijk veel Hardhouse aanwezig is op de CD. Ook ben ik van mening dat een Hardhouse freak deze CD wel compleet kan waarderen. Het echte "stamp"gehalte op deze CD is behoorlijk laag waardoor hij goed te beluisteren is ook voor mensen die niet echt van Hardstyle houden. Zelf vind ik dit een heerlijke CD om naar te luisteren, veel variatie en goed gemixt. Zeker een blijvertje voor mij.