CD: Marc Anthony - Amar Sin Mentiras

Jerre (Jerruh)
Met mijn Brabantse roots zit ik achter mijn computer om deze CD te gaan beschrijven. Helaas voor Marc kan ik hier heel kort in zijn, want ik ben op zijn zachtst gezegd niet echt happig op deze samensmelting van kwijl en Spaanstalig gebral. De CD begint met "Ahora Quien", waarin al duidelijk wordt dat Marc op zijn Spaans enorm overdreven klinkt. Ik vind het moeilijk om zijn stem mooi te vinden omdat die stem enorm overgedramatiseerd klinkt. Vooral als hij hoog gaat uithalen klinkt het gewoon niet lekker. Omdat de CD Spaanstalig is, is het moeilijk om te horen waarover het gaat. Na het vertalen van een aantal regels van "Ahora Quien" ("Wie Nu?") werd voor mij ook meteen duidelijk dat de overkill aan drama door Marc de tekst verkracht:

"wie ga je nu met je armen verleiden? Tegen wie gaan je lippen nu liegen? Tegen wie ga je nu "ik hou van je" zeggen en dan zijn lichaam liefkozen? Wie nu?"

Als je zulke teksten leest of hoort, dan denk je aan jaloezie, aan woede en waarschuwing, aan rancune en aan het feit dat je je plaatst boven het gedrag van iemand. Deze sfeer en deze emoties zijn nergens terug te vinden. De stem van Marc zorgt ervoor dat het geheel smekend, moedeloos en zelfs kwijlerig overkomt. Met zo'n stem maak je gewoon geen standpunt, zoals het nummer zou moeten hebben.

marc


Op "escapémonos" zingt Jennifer Lopez ook een deuntje mee. Je zou verwachten dat de beide tortelduifjes een spetterend sensueel nummer neerzetten, maar omdat de stem van Marc wederom enorm bepalend is voor de sfeer, is daar weinig van te merken. Jennifer Lopez heeft nog nooit zo redelijk gezongen als in dit nummer, waardoor het nummer niet vervalt tot miskleun. Bedankt voor de redding Ben...eh Jennifer! Jammer genoeg doet ze niet vaker mee op de CD, want de nummers die na dit nummer komen, doet Marc toch echt weer alleen.

"Volando Entre Tus Brazos" (vrij vertaald: vliegend tussen je armen) is eigenlijk een klein lichtpuntje op de CD. Marc laat hier juist zijn dramatiek zakken en past die aan aan de muziek en de tekst. Hier lijkt hij eindelijk even zijn stem te beheersen en zich te concentreren op de muziek. Hier laat hij wel de bange sfeer in zijn stem op het nummer terugkomen. Jammer genoeg is dit een van de weinige lichtpuntjes op de CD, want in het nummer "Nada Personal" gaat hij weer compleet de fout in. Door zijn stem en de manier waarop hij zingt, klinkt dit nummer als alle andere nummers op de CD. Het feit dat hij de CD afsluit met een van de grootste kwijlnummers die ik ooit heb gehoord, is eigenlijk al een teken dat Marc toch eens moet denken over hoe hij Nederland (en Europa) zou willen veroveren. Het slotnummer "Amar Sin Mentiras" moet doorgaan voor een kruising tussen een gospelnummer en Marc, maar het eindigt in een blèrbui van jewelste. Ik ben blij dat dit ook daadwerkelijk de laatste track op de CD is.