Musical Awards 2004

Anneke (MutZ)
Woensdagochtend 9 uur. Het regent flink als ik de deur uit ga om op weg te gaan naar Amsterdam. Missie: Lunchen met de genomineerden voor de John Kraaijkamp Musical Awards 2004. Na een hele korte twijfeling tussen auto en bus, besluit ik om toch maar met de interliner te gaan. Ik moet namelijk in hartje Amsterdam zijn en ik heb geen zin in moeten zoeken en parkeerproblemen. Op naar de bus dus. Als ik op de bus sta te wachten blijkt de paraplu, die ik nog snel heb meegepakt, geen overbodige luxe te zijn. Gelukkig hoef ik niet al te lang te wachten en kan ik een lekker warm, droog plaatsje opzoeken in de bus. Op weg naar Amsterdam lees ik nog even snel het één en ander door over de verschillende musicals. Hoe dichter we Amsterdam naderen, hoe mooier het weer wordt. Het lijkt wel of Amsterdam weet dat ze vandaag allemaal stralende (musical)sterren in haar midden heeft. Eenmaal aangekomen in Amsterdam sta ik weer voor een keuze. Zal ik gaan lopen of neem ik de tram? Omdat het zonnetje inmiddels schijnt en ik nog tijd zat heb, ga ik lopen. Juist op het moment dat ik bij het restaurant aan kom lopen, zie ik Hajo Bruins (Mamma Mia!) zijn fiets op slot zetten. Ik weet dus dat ik goed zit. Wat onwennig stap ik naar binnen en beland direct in een grote drukte. Ik ben duidelijk niet de eerste. Na m'n jas opgehangen te hebben, begeef ik me richting bar om daar een kopje koffie te bestellen. Terwijl ik sta te genieten van m'n koffie, observeer ik een beetje wat er gaande is. Langzaam aan komen alle genomineerden en pers binnendruppelen. Je merkt dat het grootste gedeelte van de genomineerden elkaar kent of in ieder geval herkent. Er gaan een heleboel felicitaties over en weer. Na de koffie en wat gebabbeld te hebben met andere mensen van de pers en een aantal andere genomineerden is het tijd voor het officiele gedeelte.
Genomineerden Beste mannelijke hoofdrol

Na een kort inleidend woord van de directeur van de Stichting Musical Awards is het tijd voor datgene waarvoor iedereen bij elkaar gekomen is: de genomineerden zelf. De nominaties zijn de zondag ervoor al bekend gemaakt, dus iedereen weet al wie in welke categorieën genomineerd is. Alle genomineerden worden nu eerst per categorie naar voren geroepen, zodat er foto's gemaakt kunnen worden. Elf categorieën later (ik heb inmiddels zo'n veertig genomineerden voorbij zien komen) heb ik al een heleboel foto's gemaakt en aan alle fotocamera's te zien, ben ik niet de enige. Hierna komen alle genomineerden nog een keertje voorbij, maar nu per productie.
Genomineerden van de cast Mamma Mia!

Na deze fotosessie gaan alle genomineerden nog een keer met elkaar op de foto. Dit levert erg komische situaties op, want het podium is aan de krappe kant en iedereen moet flink inschikken om op de foto te passen. Alle fotografen gaan een aantal meter naar achteren (en kunnen dan nog niet eens op stoelen blijven staan) en proberen dan iedereen op de foto te krijgen. Dit past niet helemaal, dus er worden foto's gemaakt van delen van het podium. Beetje plak en knipwerk en je hebt een grote complete foto. Zoals je misschien al wel merkt, is de sfeer heel erg gezellig. Iedereen gaat even vriendelijk met elkaar om en je hebt gewoon direct het gevoel dat je erbij hoort. Na deze laatste fotosessie praat ik nog even met een paar mensen. Zo praat ik even met Ellen Pieters (Merrily We Roll Along) en vraag ik aan haar wie zij uit haar productie de Musical Award gunt. Direct zegt ze: Ann van den Broeck, die verdient het echt. Al vrij snel worden we verzocht om aan tafel te gaan.

Iedereen krijgt een menukaart en we worden verzocht onze keuze te maken. We kunnen kiezen uit verschillende dingen. Ik besluit voor een salade vooraf te gaan, als hoofdgerecht een koningsbaars en als nagerecht brownies. Smaakt allemaal erg lekker. Tussen de gangen door heb ik nog even tijd om vragen te stellen. Zo vraag ik aan Loeki Knol (Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen, Meneer?) en Simone Kleinsma (Mamma Mia!) aan welke prijs zij meer waarde hechten, de Musical Award voor Beste vrouwelijke bijrol/hoofdrol in dit geval of de ANWB Publieksprijs voor Beste Grote Musical Productie. Beide geven aan geen voorkeur te hebben. Het is natuurlijk een hele eer om persoonlijk een prijs te krijgen voor jouw bijdrage, maar uiteindelijk doe je dat om de hele productie tot een succes te maken, dus daarvoor waardering krijgen is ook heel erg leuk. Ze konden allebei dus niet kiezen.
Daarnaast vond Loeki Knol de nominatie al heel erg veel waard. Ze was daar al dolblij mee.
Simone Kleinsma denkt niet dat de musical populairder geweest zou zijn als die in het Engels gezongen zou worden, want de liedjes maken echt deel uit van het verhaal en om het begrijpelijk te houden, moeten de liedjes dan in het Nederlands gezongen worden. Daarnaast is de vertaling van de liedjes heel erg goed, dus je merkt het niet echt dat de liedjes in het Nederlands zijn.
Na een heerlijke lunch en een gezellige ochtend is het alweer tijd om afscheid te nemen. Ik heb heel erg genoten en de vriendelijkheid van de musicalwereld ontdekt. Op weg naar m'n bus loop ik lekker in het zonnetje nog na te genieten en zit ik met het nummer Thank You For The Music van Abba in m'n hoofd, en dat is een nummer dat helemaal op z'n plaats is in dit geval.