Boek: Daan Schuurmans - Verzamelde Columns

Jeroen (CosmoKramer)
De columns van Schuurmans zijn niet bepaald diepzinnig en dat zal ook vast niet de bedoeling zijn geweest toen ze hem vroegen stukjes te schrijven voor de TeleVizier. Hij kreeg naar eigen zeggen slechts twee regels mee. Niet negatief over zijn collega’s schrijven en geen film of serie aanprijzen waar hij zelf in speelt. Gaandeweg komen we erachter dat hij vooral die tweede regel nogal eens aan zijn laars lapt, maar dat kan natuurlijk niemand hem kwalijk nemen. Het is immers zijn werk en toch hetgeen hem interessanter maakt dan de gemiddelde Nederlander. Toch?

Daan is een dromer. Daan is verliefd. Daan is pro Amerika. Daan is pro Bush. Daan is verliefd.

De columns beginnen rond april 2001. We krijgen dus meteen een klein beetje Costa voor ons kiezen en een enkele verwijzing naar Georgina Verbaan. Leuk! 'Inside' info doet het altijd goed. Jammer genoeg houdt het daar eigenlijk een beetje op met die info. Column na column lezen we over zijn grote liefde; Jennifer. De aanschaf van zijn wevershuisje met Jennifer, zijn uitstapje naar New York met Jennifer en nog een hoop meer gejennifer. Af en toe komen we te weten in welke film hij speelt of waar hij mee bezig is op mediagebied, maar daar houdt het dan eigenlijk ook mee op.

Daan is verliefd. Daan gaat trouwen. Daan heeft het beste voor met Maxima. Daan gaat varen. Daan is verliefd.

Halverwege de verzameling columns wordt de schrijfstijl wel een stuk leuker. We komen zowaar serieuze onderwerpen tegen die soms ook nog behoorlijk zijn geschreven. Geen schokkende standpunten, geen onthullende verhalen. Gewoon standpunten van Daan en echt, die zijn soms best een beetje leuk. Met de columns mee reis je eigenlijk ook een stukje terug in de tijd. 11 september, het begin van de oorlog in Afghanistan, de dood van Herman Brood. Het is leuk om terug te lezen wat er toen gebeurde en Daan weet het soms ook best leuk te verwoorden, lekker luchtig allemaal.

Daan denkt terug aan het schoolplein. Daan is alweer verliefd. Daan denkt terug aan de toneelschool en Daan is nog steeds verliefd.

Het is leuk te merken dat Daan steeds meer in de rol van schrijver valt naarmate je verder leest. Desondanks krijgen we af en toe heerlijke clichés voorgeschoteld. De oneindigheid van het heelal, de oude basisschool en zijn vele jongensdromen. Je blijft gewoon merken dat Schuurmans geen ervaren schrijver is. Toch stoort het niet altijd. Na een column of 10 prikte ik er wat makkelijker doorheen en kon ik m’n verstand gewoon op nul zetten. Lekker meelezen en een beetje spieken in het leven van Daan Schuurmans. Niks mis mee.