CD: Charizma & Peanut Butter Wolf - Big Shots
In 1996 richt hij het label Stones Throw Records op. De eerste release was een 12” van Charizma, genaamd “My World Premiere”. Na dit eerbetoon gaat hij als labelmanager aan de slag. Het produceren verdwijnt verder naar de achtergrond, maar als DJ gaat hij nog regelmatig de wereld rond.
De cd begint met de track “Here’s A Smirk”. Een heerlijk nummer om mee te beginnen. Peanut Butter Wolf (PBW in het vervolg) heeft de oude beats intact gelaten, een briljante zet. De beats uit het begin van de jaren ’90 spreken mij veel meer aan dan een hoop van de huidige beats. Dit nummer doet denken aan het oudere werk van Nice & Smooth; prima flows van een MC waaraan je kan horen dat hij plezier heeft.
“Methods” is een jazzy track. Dit nummer moet je eigenlijk met je ogen dicht door een koptelefoon horen, het is een lust voor je oren. “Jack The Mack” is typisch een nummer dat uit de begin jaren '90 komt. AIDS kwam op en iedereen was er bang voor. In dit nummer wordt het verhaal van Jack verteld die door veel onveilige seks AIDS oploopt. “Talk About A Girl” duurt eigenlijk veel te kort, want na 74 seconden houdt de fantastische beat op.
“Red Light, Green Light” is meer een feestnummer. Het swingt behoorlijk, maar echt geweldig is het niet. Het pakt me niet zoals eerdere nummers. “Tell You Something” is meer een ‘educational-song’. Meisjes worden aangespoord om naar school te gaan en niet te spijbelen, omdat een man liever een opgeleide vrouw heeft dan een stoere meid die niks weet. “Gatha Round” valt vooral op door de uitstekende beats van PBW. Scratches, samples en een harde bass wisselen elkaar af. De flow van Charizma maakt het werk af.
“Devotion” is al eens als 12” uitgebracht en als je dit nummer hoort begrijp je ook waarom. De beats, de scratches en voornamelijk de flows van Charizma zijn uit de kunst. Na een korte “Apple Juice Break” gaat de cd verder met “My World Premiere”. Zoals eerder vermeld was dit de eerste single op het Stones Throw label. Het nummer is op zich wel aardig, maar het mist de klasse van een hoop andere nummers op deze cd. Die klasse heeft “Ice Cream Truck” zeker wel. Dit is een vrolijk niets-aan-de-hand nummer met prettige, zomerse beats en een Charizma in topvorm. Als dit nummer in ’93 was uitgekomen, was het waarschijnlijk een classic geworden. Ook “Charizma What” mag er wezen. Dit nummer is wat donkerder en ruiger dan de andere nummers en eigenlijk heeft Charizma er ook de stem niet voor, maar op dit nummer komt hij er mee weg.
“Fair Weathered Friend” gaat iedere keer wat aan me voorbij en waarschijnlijk komt dat door de beat. Een zachte xylofoonsample op de achtergrond eist alle aandacht op, waardoor de vlakke flow van Charizma niet uit de verf komt. “Soon To Be Large” is een verhaal dat helaas nooit zal uitkomen en dat is jammer, als je deze track ook weer hoort. “Pacin’ The Floor” is het laatste nummer. Over een gescratchte beat laat Charizma nog één keer zijn kwaliteiten als MC horen en die kwaliteit is hoog.
