CD: John Frusciante - Shadows Collide With People

John FruscianteEen goede vriendin zei vorig jaar tegen mij: "Alle goede gitaristen zijn of dood, of meer dood dan levend." Klopt, en ook John Frusciante behoorde halverwege de jaren '90 tot de laatste categorie. Volkomen op vanwege die vermaledijde drugs zag hij het helemaal niet meer zitten. Iets wat pijnlijk duidelijk werd in een spraakmakende documentaire van de VPRO, die de hele wereld overging.

John krabbelde er gelukkig weer bovenop en leek herboren toen de bestverkopende plaat van de Peppers ooit, 'Californication', uitkwam. Het ging allemaal een stuk beter met hem; wat goed te horen was op de meest recente plaat van de Peppers, 'By The Way'. Dit album klonk behoorlijk poppy, met veel vrolijke liedjes.

Diezelfde lijn is terug te vinden in het solowerk van John. 'Shadows Collide With People' is evenals 'By The Way' een luchtig gitaaralbum geworden. In tegenstelling tot zijn vorige soloalbums, die geweldig gitaarspel bevatten, maar loodzwaar waren, luistert dit onwijs lekker weg.

Sommige mensen zouden dit album een Peppers album zonder Anthony Kiedis (de zanger) noemen. Daar zit absoluut een kern van waarheid in, daar de drums werden ingespeeld door de drummer van de Peppers en bassist Flea ook op enkele nummers heeft meegespeeld.

John wisselt op het album gitaarliedjes af met bijna ambientachtige stukken. Hij is het experimenteren blijkbaar nog niet verleerd, maar in tegenstelling tot zijn eerdere geëxperimenteer is alles wat op dit album staat goed te luisteren. Zelfs het zes minuten durende ambienteposje '23 Go In To End' is heerlijk om naar te luisteren.

Het is zonde om alle nummers afzonderlijk te bespreken, de schoonheid die uit sommige nummers, zoals 'Regret', zit is niet in woorden te beschrijven. Door de rauwe stem van John valt het door de emoties die eruit blijken amper op dat de tekst eigenlijk oversimplistisch is. Typisch een voorbeeld van dat je niet je hele levensverhaal hoeft te verwerken in een nummer om het emotioneel te laten lijken.

John Frusciante

Zoals ook wel bleek op 'By The Way' is John een stuk vrolijker geworden. Dat is ook terug te horen op enkele nummers van 'Shadows Collide With People'. 'This Cold' is een perfect voorbeeld hiervan. Het is gewoon schier onmogelijk om op dit nummer stil te blijven zitten. Zo vrolijk, zo schattig. Zo mooi.

De zangstem van John is sowieso de reden waarom dit album zoveel beter klinkt bij de eerste luisterbeurt dan zijn vorige werk. Hij heeft dat rauwe geluid gehouden, maar zijn cleane zang is nu een stuk beter. En dat helpt absoluut om dit album naar de hogere regionen te tillen.