Game: I-Ninja

Marco (MrSubtle)
Het afmaken van die vijandjes is een heel ander verhaal: het vechten in I-Ninja is niet alleen lekker toegankelijk, het is vooral ontzettend leuk! Het stoere, maar erg kleine, figuurtje met zijn extreem grote ronde hoofd werkt op zichzelf al op je lachspieren, maar als hij gaat vechten schiet je echt een paar keer in de lach. Ninja vindt het leuk om te vechten, hij is fanatiek, snel en buitengewoon energiek. Je hebt een aantal basismoves waar je spectaculaire resultaten mee kunt behalen. Daarnaast heeft hij een aantal strijdkreten die bij veel spellen irritant zijn, maar hier juist alleen maar toevoegen aan het speelplezier (persoonlijke favoriet: "Feel my steel!"). Ninja beschikt ook over Shurikens (ninja-sterren) en ontploffende pijltjes om zijn vijanden mee naar de andere wereld te helpen.



De gameplay is in zijn geheel erg goed, je leert snel en makkelijk hoe Ninja kan vechten, springen en slingeren. Het spel ziet er sowieso ontzettend leuk uit. Hoewel de graphics niet subliem zijn (met name de textures hadden beter gekund) zijn de kleuren, vormen en landschappen allemaal even aantrekkelijk om naar te kijken. Aan de figuurtjes, niet alleen Ninja zelf, is wel veel aandacht besteed. De gezichtsuitdrukkingen, bewegingen en opmerkingen van Ninja en zijn kompanen zijn (in tegenstelling tot heel veel andere games) echt grappig en goed gevarieerd. De muziek is niet storend en vormt een leuke achtergrond in combinatie met de fleurige en goed verzorgde landschappen.



De nieuwe Jak & Daxter??
Dit spel wekt in het begin een boel verwachtingen, vanwege zijn zichzelf niet al te serieus nemende karakter, leuke hoofdpersoon en heerlijk vloeiende gameplay. Deze verwachtingen kan I-Ninja helaas niet waarmaken. Hoewel dit spel absoluut de moeite waard is om te spelen, zul je het niet snel een tweede keer spelen. Verder zijn er een aantal kinderziekten waar de echte toppers in het genre (Jak & Daxter, Ratchett & Clank) geen last van hebben. Zo ben je verplicht telkens opnieuw de filmpjes te bekijken en ook al zijn deze niet lang, soms moet je een bepaald stukje tig keer overdoen en dan irriteert dat dus echt mateloos. Je hebt ook relatief weinig bewegingsvrijheid in de landschappen die de indruk wekken dat je overal op, over en langs kunt.



Een laatste punt is misschien niet voor iedere gamer even belangrijk: de opbouw van het verhaal is wel heel erg onduidelijk. Veel verder dan dat je wraak wil en alles dood wil maken onderweg gaat het niet. Hoewel Sensei regelmatig verschijnt doet hij niet meer dan uitleggen waar je volgende missie over gaat. In principe verstoort dit je gameplay natuurlijk niet, maar het draagt wel bij aan het algemene beeld van dit spel. Het heeft namelijk ontzettende potentie, waar net niet genoeg tijd en geld in gestoken is.