CD Review: Bravehearts - Bravehearted
Vol goede moed stop ik de cd in mijn cd speler en bekijk het boekje wat. Een aantal standaard stoere foto's met schaars geklede vrouwen, de bedankjes en wat summiere informatie over de nummers.
De intro is de moeite van het luisteren niet waard. Veel stoere praat met Nigga dit en shit dat, maar dat is bij veel hiphop cd's het geval, dus vol goede moed gaan we snel door naar het tweede nummer. B Train begint met een harde kale beat en het geluid van een stoomlocomotief, de flows van beide heren zijn zeer behoorlijk. Het klinkt rauw en verfrissend, prima nummer.
Vlug door naar track drie, Quick To Back Down, de eerste single van het album met medewerking van Lil John en Nas. Wederom een goede track, waar het stuk van Nas bovenuit steekt, de hook is nogal schreeuwerig, maar dat past prima bij de sfeer van het nummer. Twilight is het volgende nummer en dat is een typisch Nas nummer. Melodieuze en snelle beats waarover technisch goed gerapt wordt. Helaas zijn de teksten weinig inspirerend, persoonlijk kan het me niets schelen dat je een pistool hebt waarmee je iemand wil afknallen.
Bravehearted begint weer erg rauw. De beat doet wat denken aan Release Yo' Delf van Method Man en weer is het Nas die de show steelt, al zijn de stukken van Jungle en Wiz deze keer ook erg sterk.
For The Love is een interlude en die overtreft de intro qua stupiditeit, Fuck, Fuck, Fuck en een aantal schoten, zit iemand hier op te wachten? Snel door naar Buss My Gun, waar een ander broertje van Jungle op mee mag doen, Nashawn. De titel zegt genoeg en de beat is erg irritant, het is net alsof je een C64 spel aan het doen bent. Volgende nummer maar. Cash Flow, na één minuut kun je dit nummer wegzetten want teksten als: "First a studio, then a video, then we do a show Count my cash flow Then I fuck a hoe, roll up a smoke, jump in the range rove" zijn zo verschrikkelijk cliché en afgezaagd, heel snel maar weer verder.
Situations bevat een sample van Islands In The Stream van de Beegees, maar het nummer komt niet echt los, vooral het refrein komt storend over, Jully Black probeert de R&B uit de jaren '60 en '70 te imiteren, maar slaagt daar niet in. De Freak Off interlude kan met gerust hart geskipt worden, het voegt werkelijk niets toe. I Wanna is het volgende cliché dat verwerkt moet worden. Deze keer is het seks en wederom is dit al eerder en vooral beter gedaan.
Sensations dan maar. Voor de verandering gaat dit nummer weer over seks en en helaas klinkt ook dit nummer erg matig. "I get a sensation when you suck my dick and you lick my balls" prima, maar waarom maak je er een nummer over en zet je dat op cd?
Op Realize doet Nashawn wederom mee en ondanks de irritante zangstem van Teedra Moses klinkt dit nummer best aardig. De beat is pakkend en de flows lijken tenminste weer ergens op. I Will heeft een aparte beat, die mij niet ligt, maar het klinkt voor de verandering eens niet als een dertien in een dozijn nummer. Tot slot krijgen we er ook nog een bonus track bij, Oochie Wally en dat is inderdaad dat vervelende deuntje dat een tijdje in de hitparades heeft gestaan.
