CD Review: Spinvis - Nieuwegein Aan Zee

Spinvis behoeft geen inleiding meer als je de vorige twee artikelen hebt gelezen. Deze knip-en-plakmuzikant leverde één van de meeste verrassende platen van 2003 af en gaf in kleine zaaltjes memorabele concerten. "Nieuwegein Aan Zee" is een samenvatting van 2003, het jaar van Spinvis. In de mooi uitgevoerde verpakking tref je twee disks aan; één CD en één DVD. De CD (toepasselijk getiteld 'Geluid') bevat enkele bewerkingen van Spinvis' nummers, een paar live-uitvoeringen en "nog niet eerder uitgebracht" materiaal. Wat er op de DVD staat behandel ik op de volgende pagina.

Maar terug naar het geluid. Normaal krijg ik de rillingen bij compilaties waar "nog nooit eerder uitgebracht" materiaal op staat. Maar Spinvis zou Spinvis niet zijn als hij er toch zijn eigen twist aan zou geven. 'Geluid' begint met een bewerking van 'Een Nagemaakte Gek'. Waar mijn collega Dinosaur_Sr wonderwel in slaagde is voor mij een schier onmogelijke opgave. Het is zo moeilijk om het gevoel van Spinvis vast te leggen in woorden. Dit is typisch van die "Niet lullen, maar luisteren"-muziek. Het gevoel van 'Een Nagemaakte Gek' is denk ik voor een ieder anders. 'Een Kindje Van God' is een wat minder melancholiek nummer, meer jazzy, een beetje in de trant van de live-versie van 'Handige Tante/Jongen Met Geld', waarover later meer. Het orgeltje maakt het helemaal af. Dit is overigens ook de nieuwe single, de kans is ook groot dat je hem op 3FM al voorbij hebt horen vliegen (hebben ze toch nog een beetje goede muziek in de playlist).


En dan, dan is het tijd voor ongeveer het beste, mooiste, trieste, schoonste liedje dat Spinvis heeft geproduceerd, 'Het Laatste Wonder'. Kijkers van de tv-serie 'Najib & Julia' van Theo van Gogh zullen het wel kennen, maar ik hoorde het voor het eerst. Dit nummer is onbeschrijflijk mooi. De trieste muziek en dan ook nog eens die aparte stem van Erik, tranen. Wat hierop volgt kan echter ook redelijk tippen aan de genialiteit van 'Najib & Julia'. Laïs is een groepje van drie Poolse dames met een Belgisch accent. Deze drie dames verzorgen de zang van 'Astronaut' met een onchelofelijk cheile zachte 'ch'. Ik heb deze versie live mogen bewonderen tijdens het laatste concert van Spinvis in Vredenburg waardoor ik deze versie nog meer ben gaan waarderen.

En dan hebben we meteen het verband met de volgende vijf nummers getrokken. Dat zijn namelijk allemaal live-opnames en bezoekers van de concerten van Spinvis weten dat deze versies stuk voor stuk compleet verschillen met de versies van de CD. Soms pakt het iets minder uit, soms wordt een nummer er zoveel beter door. 'Handige Tante/Jongen Met Geld' is er een van die laatste categorie. De versie van dit nummer zou niet misstaan op het North Sea Jazz Festival. Bovendien zou het dan ook nog eens al die andere artiesten laten koken van jaloezie. 'Handige Tante/Jongen Met Geld' is voor mij altijd het hoogtepunt van een optreden van Spinvis. Door het intro van 'Bagagedrager' (een stuk tekst uit dat nummer zonder muziek) wordt eens te meer duidelijk dat de songteksten van Spinvis méér zijn dan slechts songteksten. Dit is pure poëzie! In tegenstelling tot 'Handige Tante/Jongen Met Geld' heeft 'Bagagedrager' live dezelfde lounge-achtige sound als op CD.


Ook 'Limonadeglazen Wodka' wijkt niet al teveel af van de CD-versie, maar ook dit nummer klinkt beter dan de uitvoering op CD. Het enige minpuntje, maar dat is ook de charme van Spinvis, is dat hier erg duidelijk is dat Erik de Jong een erg beperkte zanger is. Maar zo ziet'ie zich zelf ook niet, dus wie ben ik om daarover te oordelen? 'Herfst En Nieuwegein', de ode van Spinvis aan zijn woonplaats, is ook weer van die lekkere luistermuziek. Zo op het zilveren schijfje heeft het echter niet de impact die het live wel heeft. Het laatste live-nummer op 'Nieuwegein Aan Zee' is 'In De Staat Van Narcose/Regen En Patchoulli', met een solo van een van de gastmuzikanten van het ensemble. Na die solo wordt er naar een muzikale climax opgebouwd die een waardige afsluister is van het live-gedeelte.

De echte afsluiter van 'Geluid' is 'Wat Zei Alice Ook Alweer?', een nummer uit de radiomusical 'Het Hoofd van Ferdinand Cheval'. Dit nummer benadert de melancholie van 'Het Laatste Wonder', maar toch prefereer ik laatstgenoemde. Desalnietttemin staat er op 'Geluid' geen enkel matig, laat staan slecht nummer. Alleen deze disk zou de aanschafprijs al rechtvaardigen.