Interview: Ian McKellen
Als je een werkschema hebt zoals de acteurs uit The Lord of the Rings, heb je geen tijd om bij dat soort dingen stil te staan. Niet zo lang geleden heb ik bijvoorbeeld op één dag zo'n zestig interviews gegeven. Je bent dus vooral bezig met je werk. Daarnaast heeft mijn scheiding van Gandalf ook heel geleidelijk plaatsgevonden. Die begon al sinds we eindigden met de 'principal photography' in december 2000, nu drie jaar geleden. Sindsdien heb ik in drie andere films gespeeld en in Dance Of Death, een toneelstuk dat onder andere op Broadway is opgevoerd. Tussendoor zijn we echter ook teruggeweest naar Nieuw-Zeeland om nieuwe scènes op te nemen voor de drie films, dus helemaal los van het project zijn we als acteurs nooit geweest. Ik heb ook pas drie weken geleden mijn laatste 'Gandalf-grom' opgenomen in een geluidsstudio in Londen, voor een veldslag in de film. Toen ik klaar was en met een hese stem aan Pete (regisseur Peter Jackson, red.) vroeg: 'Is dit echt het laatste voor Gandalf?' bleef het even stil. Toen kwam uit de ether een stem die zei: 'Ja dit was echt het laatste.. oh nee wacht, we hebben misschien nog wel iets nodig voor de Extended DVD!' Dus wellicht is het nog niet helemaal over. En dan is er nog het gerucht dat The Hobbit verfilmd zal worden. Daar zou ook een goede rol in zitten voor wie dan Gandalf speelt..
Zou u de rol van Gandalf in The Hobbit willen spelen als deze u werd aangeboden?
Dat zou ervan afhangen. Ik heb lang geleden de regel ingevoerd dat ik nooit zou spelen in een project of productie die ik zelf niet zou willen zien. The Hobbit zou ik graag willen zien, dus vraag ik mezelf af of het een goede, interessante rol is. Zoiets baseer je niet alleen op het bronmateriaal - in dit geval het boek - maar ook op de gemaakte bewerking. En die bestaat momenteel nog niet. Ik maak me ook altijd zorgen over wie het geheel gaat regisseren. Als Pete het zou doen - en hij zei dat hij dat graag zou willen... Nee wacht, hij zei dat hij graag gevraagd wil worden - dan zou ik het ook doen, ja.
Was Gandalf voor u gewoon een rol of toch een personage dat je niet zo snel los laat? Misschien is het een last dat iedereen nu zegt: 'Dat is de acteur die Gandalf speelde'?
Oh, maar dat vind ik absoluut niet erg. Ik sta veel liever bekend als de acteur die Gandalf speelde, of Magneto of Richard the Third, dan als Ian McKellen: burger wiens leven lastig wordt gemaakt door de pers. Ik denk - en veel van de acteurs zullen het met me eens zijn - dat het niet mogelijk is om de ervaringen in Nieuw-Zeeland los te zien van het werk dat we hebben gedaan. The Lord of the Rings is in alle opzichten een Nieuw-Zeelandse productie. Als men zich afvraagt wat Peter Jackson al die jaren op de been heeft gehouden, dan zijn dat typisch Nieuw-Zeelandse kwaliteiten: enorm doorzettingsvermogen en individualiteit. Pete kon bijvoorbeeld uit bed vallen, de heuvel af rollen en tien minuten later op de set staan. Dat is niet normaal. En iedereen binnen de productie scheen zijn vriend te zijn - of misschien was dat zijn manier van werken. De meeste mensen op de set waren afkomstig uit Wellington; er waren erg weinig buitenstaanders. Het was één grote familie, de Jackson-familie. Wij als acteurs werden daarin opgenomen en dat maakte het werk een stuk makkelijker. Als je in een grote productie speelt die ver van huis wordt opgenomen, is het vaak lastig om je op je gemak te voelen. Hier was dat absoluut niet het geval. Wat Gandalf zelf betreft; ik denk dat ik geluk heb gehad dat ik twee personages mocht spelen. Ik had dus niet echt de tijd om me te vervelen. Gandalf de Grijze was iets leuker om te doen. Hij is een interessanter personage dan die andere kerel...
In de films speel je een leider, iemand die door mensen wordt gevolgd. Ben je zo ook in het dagelijks leven?
Ik een leider? Nee, zeker niet. Mensen denken vaak van wel. Vooral in homoseksuele zaken, omdat ik openlijk homoseksueel ben en daarover vaak met mensen van gedachten wissel. Velen denken dat ik één of andere campagne leid. Niets is minder waar. Iemand anders ontsteekt de vlam en soms draag ik de fakkel, dat is net even iets anders. Ik ben een volger. Men ging er van uit dat ik regisseur van het Royal National Theatre zou worden, omdat werd gedacht dat ik het type persoon ben dat overal een mening over heeft en goed kan organiseren. Ik zou niet eens weten waar te beginnen. Ik kan geen mensen aannemen als ik weet dat er een dag kan komen waarop ik ze weer moet ontslaan. Ik ben liever gewoon de werknemer, de volger.
