CD Review: Static-X - Shadow Zone

De eerste twee albums van Static-X hebben, vreemd genoeg, nooit voor een ware doorbraak gezorgd in Europa. Maakt deze Amerikaanse nu-metalband daar met Shadow Zone meer kans op?

Gevestigde metalorde
Ook in Nederland is Static-X nooit tot de gevestigde nu-metalorde gaan behoren. Albums van KoRn, limpbizkit, Spineshank, Staind en Papa Roach gaan als warme broodjes over de toonbank, maar Static-X wordt min of meer genegeerd aan deze kant van de oceaan. Dit is vreemd, want de band sluit met haar muziek moeiteloos aan in bovenstaand rijtje.

Er is echter wel degelijk een verschil met bovenstaande bands en dat is dat veel mensen van Static-X denken dat het puur industriële, stampende metal maakt. Nu is dit voor een gedeelte zeker waar, maar toch ontbreken de goed in het gehoor liggende refreinen niet.

'Meezingers'
Een goed voorbeeld hiervan is het openingsnummer Destroy All van de cd Shadow Zone die twee weken geleden op mijn deurmat viel. Na het indrukken van de 'play' knop knalt dit nummer direct, zonder intro of opbouwend geneuzel, uit de speakers. Gedurende het nummer is constant het indringende gestamp van de gitaren te horen, maar toch weet Static-X de luisteraar een adrenalinekick te bezorgen door middel van korte raps en energiek gekrijs.

Er moet vermeld worden dat we hier wel met één van de minst toegankelijke nummers van dit album van doen hebben. Verder staan er namelijk vooral 'meezingers' (opdienen met een korreltje zout) op dit album. In veel gevallen dringt de vergelijking met Spineshank zich hierbij op. Vooral het nummer The Only zou rechtstreeks van Self-destrictive Pattern afkomstig kunnen zijn: qua opbouw lijkt het wel erg veel op Consumed. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Static-X uitgerekend bij dit nummer een videoclip heeft uitgebracht: succes verzekerd.

Nadagen van de nu-metal
Ook in de rest van de nummers kan Static-X de invloed van bijvoorbeeld Spineshank niet echt van zich afschudden. Het is weliswaar wat industriëler en iets ruiger: echt origineel is het niet. De snellere nummers, zoals Monster zouden bijvoorbeeld zo van het eerste album van System Of A Down kunnen komen en een nummer als All In Wait heeft weer net iets te veel weg van Linkin Park.

Gelukkig is gebleken dat originaliteit al lang geen vereiste meer is in deze nadagen van de nu-metal. Van het nieuwe album van KoRn mag zelfs al geen baanbrekende metal verwacht worden, dus waarom zouden we een dergelijke eis wel stellen aan een act als Static-X, die duidelijk nog een leven voor zich heeft?

Mocht het onderdeel 'originaliteit' dan ook buiten beschouwing gelaten worden, dan blijkt 'Shadow Zone' toch een heel aardige plaat te zijn. Static-X doet gewoon waar het goed in is en dat is industriële nu-metal maken. Het verdient daarbij een compliment dat er een goede verdeling is gemaakt tussen stampende doordringende powermetal en subtielere, ik zou haast zeggen, top 40 nummers.