CD Review: Ben Liebrand - Grandmix: Disco Edition 2


Mijn Conclusie

Ben Liebrand heeft met deze Grandmix The Disco Edition 2 wederom een leuk staaltje van mixkunst laten horen. De nummers sluiten naadloos op elkaar aan en het geheel is totaal niet saai. De diversiteit in de sortering van de nummers is gewoon erg fijn om naar te luisteren.

De overgang van de ene CD naar de andere is bijna naadloos te noemen, en dat is misschien iets wat beter zou mogen. Je blijft nu als het ware in het nummer hangen en een mini-outro aan het eind en dus een mini-intro aan het begin van de CD's zou prettiger zijn.

Deze Grandmix gaat bij mij direct in de lijst van veel te draaien CD's. Veel van de nummers die gebruikt zijn in de mix staan al in mijn eigen playlist en de overige nummers gaven een gevoel van herkenning.

Het doosje is ook weer zeer herkenbaar, al blijft het jammer van de Radio 538 reclame in het boekje en het Radio 538 logo op het doosje. Voor mij als dertiger is Ben Liebrand een begrip, een begrip dat meer bij het oude Veronica past dan bij het huidige Radio 538. Maar ja, tijden veranderen en zonder reclame kan het tegenwoordig niet meer.

Feit blijft dat Ben Liebrand wederom een mooi stukje werk heeft afgeleverd met de Grandmix The Disco Edition 2. Ik zie dan ook weer uit naar de Jaarmix, de Grandmix 2003. Maar deze Grandmix krijgt van mij een 9.

Patrick (Lord Dreamer)


Grandmix the disco edition 2 - "second opinion"

Patrick ging helemaal uit zijn dak toen Angel had toegezegd dat hij de "Ben Liebrand Grandmix The Disco Edition 2" mocht reviewen. Een enthousiasme dat ik niet echt kon delen. Drie CD's! Dat is ruim drie uur herrie aan mijn hoofd. Ik zat al te bedenken waar ik heen zou kunnen vluchten als hij die CD's zou gaan luisteren. Maar helaas. Zaterdagochtend, toen ik nog in mijn ochtendjas zat, viel de CD-box op de deurmat. In recordtempo had Patrick de envelop opengescheurd en zelfs nog voordat ik de kans had gekregen naar boven te vluchten, knalden de eerste tonen al uit de luidsprekers. Vol medelijden met mezelf pakte ik het CD-doosje. Welke nummers heeft de weledele heer Liebrand nu weer verkracht? Ik ben er nu eenmaal heilig van overtuigd dat een nummer alleen door de originele artiest goed uitgevoerd wordt. Iedere vorm van covering is wat mij betreft een schande en een belediging aan het adres van de originele artiesten. Uitzonderingen daargelaten, moet ik toegeven.

Goed. Het doosje. Ik ben oud genoeg om de meeste nummers origineel op de radio gehoord te hebben en bovendien staan de meeste hier ook al op de MP3-lijst. Tja - ik moet toegeven dat het een leuke lijst is. Hoewel ik een paar nummers zie die ik niet direct associeer met "disco" dat voor mij toch echt een "jaren 70 gevoel" is - ik noem een Sheila E (Love Bizarre), Bangles (Walk Like an Egyptian), Wham! (Club Tropicana) - moet ik toegeven dat het allemaal heel lekker klinkt. Sterker nog. Stel nou dat ik net onder de douche had gestaan toen Patrick de CD opzette, dan had ik nu misschien geïnteresseerd gevraagd wat voor een lekker CD-tje hij draaide!

Kortom: ondanks dat ik van tevoren heel sceptisch tegen deze CD aankeek, kan ik niet anders doen dan een heel positieve beoordeling geven. Veel swing, opzwepend ritme met een tikkie jeugdsentiment, zonder ook maar een moment oubollig te worden. Een 8+ !!

Ingrid (Phoenixx)

Meer informatie vind je op de website van Ben Liebrand.