Theater Review: TA - Rouw Siert Electra

Rouw siert Electra speelt zich volgens het persbericht af in het puriteinse New England van vlak na de Amerikaanse Burgeroorlog. Christine (Janni Goslinga) vermoordt haar man Ezra Mannon (Pierre Bokma), wanneer hij terugkeert van het front. Ze is verliefd op kapitein Adam Brant (Hans Kesting) en wil met hem de ijzige kou van haar huwelijk ontvluchten. Haar dochter Lavinia (Halina Reijn) is ziekelijk jaloers. Ze adoreert haar vader en bestrijdt als een moderne Electra haar overspelige moeder. De dood van haar vader moet worden gewroken.


Voor O'Neill was de Oresteia van de Griekse schrijver Aischylos uitgangspunt voor zijn Rouw siert Electra, maar het stuk neemt naar het einde toe een geheel andere wending. De goden van de oude Grieken maken plaats voor onbewuste psychische krachten, die echter evenveel macht over de mens blijken te hebben.

In 1936 kreeg Eugene O'Neill de Nobelprijs voor zijn gehele oeuvre. Er wordt algemeen aangenomen dat Rouw siert Electra hiertoe de aanleiding was, want de jury noemt deze "nachtmerrie van perverse familieverlangens" zijn "grootste werk".



Toneelgroep Amsterdam is één van de grootste gesubsidieerde toneelgezelschappen van Nederland. Onder leiding van Ivo van Hove maakt de groep ieder jaar een aantal moderne voorstellingen. Soms onder zijn regie, maar vaak ook geleid door andere talentvolle theatermakers. Hoewel het stuk en de schrijver een goed uitgangspunt zijn, ben ik de afgelopen jaren enigszins teleurgesteld in Ivo van Hove als regisseur. Met gemengde gevoelens ging ik dus naar zijn nieuwste voorstelling kijken in Haarlem.