Film Review: LXG

Soms draait een film waar je aanvankelijk veel van verwachtte uit op een teleurstelling. The League of Extraordinary Gentlemen mag zeker zo'n teleurstelling genoemd worden. Treurig, want er had veel meer ingezeten. Zo is de film gebaseerd op uitstekend bronmateriaal; de bejubelde comic van Moore en O'Neill. Wie raakt er immers niet enthousiast bij de gedachte een aantal van de beroemdste literaire creaties ooit op het witte doek in actie te zien komen, als het ware een soort negentiende-eeuwse X-Men? Daarnaast zagen ook de teaser, trailer en overige promotiefilmpjes er veel belovend uit. Hoe heeft men het dan toch zo weten te verknallen?



Een belangrijke zwakte van de film ligt bij de plot. Regisseur Stephen Norrington (Blade) en scenarist James Robinson (Cyber Bandits) hebben de verhaallijn uit de comic dusdanig aangepast, dat er nog weinig van het originele verhaal is overgebleven. Wat rest is de uitgekauwde verhaallijn die we ook al tegenkwamen in o.a. vele James Bond films; een megalomane crimineel wil de wereld in het verderf storten om er zelf flink aan te verdienen en moet dus gestopt worden. Meer heeft de plot eigenlijk niet om het lijf. De redding moet dan komen van de personages; geen James Bond maar een heel team van literaire superhelden. Helaas, van alle personages heeft alleen dat van Allan Quatermain enige diepgang. De andere leden van de 'League', hoewel ze allemaal hun eigen (minieme) plotlijntjes hebben, zijn uiteindelijk niks meer dan rennende, schietende, trappende en bijtende decorstukken. Daar komt nog bij dat iemand op het briljante idee is gekomen om een tweetal personages aan de 'League' toe te voegen. Oscar Wilde's Dorian Gray en Mark Twains Tom Sawyer kwamen beide niet in de comic voor, maar zijn om bepaalde (marketing?) redenen toch aan de film toegevoegd. Met als gevolg nog meer personages en nog minder diepgang.



Toch begint LXG niet slecht. In tegendeel zelfs; de eerste veertig minuten zijn behoorlijk goed. De scènes waarin we kennismaken met Quatermain zijn humoristisch en het is heerlijk om te zien hoe hij met zijn tegenstanders op de vuist gaat. Sean Connery - die in deze film sterk doet denken aan zijn James Bond - steekt in LXG qua acteerwerk boven iedereen uit, hoewel hij er niet veel voor hoeft te doen. Terwijl we vervolgens zien hoe de andere leden van de 'League' worden gerekruteerd, valt ook de look van de film op. Deze is werkelijk prachtig. Je kan zien dat er veel tijd en geld is gestoken in het production design. Jammer genoeg kan dit niet altijd gezegd worden van de special-effects. Mr. Hyde - het woeste alter ego van Dr. Jekyll - ziet er op sommige momenten belachelijk uit en de scène waarin hij transformeert in Dr. Jekyll is uitzonderlijk vreemd in elkaar gezet. Het is ook vanaf dat moment dat de kwaliteit van de film snel daalt.



Want, na ongeveer drie kwartier, worden we geconfronteerd met de grootste mankementen van deze film: de ongeloofwaardigheden en de continuïteitsfouten. In elke film zitten wel kleine foutjes die door puristen op sites als MovieMistakes allemaal worden opgesomd; de normale bioscoopbezoeker merkt over het algemeen maar weinig van dergelijke 'missers'. In The League of Extraordinary Gentlemen zijn de rariteiten echter van een dusdanig niveau, dat ze zelfs de 'normale' bezoeker zullen gaan irriteren. Laat ik een aantal voorbeelden geven.



Nadat de 'League' gevormd is, besluit deze om met Nemo's Nautilus naar Venetië te reizen om daar The Phantom te stoppen. The Nautilus, een onderzeeër ter grootte van minstens een vliegdekschip, misschien zelfs twee. De mensen die al aan hun hoofd krabben wanneer ze dit gevaarte uit de Londonse Thames zien opduiken zijn echter gewaarschuwd: het wordt erger. Want tien minuten later zien we diezelfde enorme Nautilus door de smalle en ondiepe kanaaltjes van Venetië varen. Het klinkt belachelijk en geloof me, zo ziet het er ook uit. Vervolgens vindt er ook nog eens een onzinnige race plaats door de straten van Venetië, waarbij men vrijwel geen bruggen of kanalen tegenkomt. Toch vreemd voor een stad die er om bekend staat over maar weinig voor auto's toegangbare straten te beschikken en waar een groot deel van het transport over het water geschiedt. Zacht gezegd doet het allemaal nogal vreemd aan.

Ook de continuïteitsfouten beginnen op een gegeven moment te ergeren. Tijdens een bepaald gevecht wordt het pak van Dorian Gray aan flarden geschoten waarna hij het van zijn lichaam afscheurt. In een volgend shot zo'n twintig seconden later draagt hij echter weer een volledig onbeschadigd pak van eenzelfde snit. Mina Harker - een vampier die niet tegen licht kan en geen spiegelbeeld heeft - controleert vervolgens haar make-up in een spiegeltje en loopt op klaarlichte dag naar buiten. Tom Sawyer vliegt met zo'n honderd kilometer per uur zijn auto tegen een muur te pletter om vervolgens ongedeerd weer op te staan.



Het zijn allemaal geen grote fouten, maar ook een dergelijke hoeveelheid kleine missers zal veel mensen gaan irriteren. Tel hierbij op de zwakke plot, de platte personages en de matige special-effects en je kan niet anders dan constateren dat The League of Extraordinary Gentlemen een teleurstelling is. Het fraaie uiterlijk van de film en de aangename eerste drie kwartier kunnen hier weinig aan veranderen. Ik was - zoals Allan Quatermain op een gegeven moment profetisch opmerkt - gedurende de hele film 'waiting to be impressed'. Tevergeefs echter en dus moet ik, met pijn in mijn hart, deze film waarvan ik zoveel verwachtte een extraordinary lage score geven.

Score: 5

GenreActie / Avontuur
Lengte110 minuten
RegieStephen Norrington
CastSean Connery, Peta Wilson, Shane West, Stuart Townsend e.a.
Releasedatum11 september 2003
Officiële siteLXG