CD Review: Spineshank - Self-Destructive Pattern

Sander (FLIPNEUS)
Het geluid van Spineshank is op deze plaat niet echt geëvolueerd. Het is misschien wat harder geworden hier en daar; en op andere plekken is het weer wat softer en cleaner, maar een ware revolutie is het niet. En daardoor heeft de muziek de neiging om snel in herhaling te vallen. Toegegeven, het is een leuke mix van de verscheidene elementen die ik in de inleiding noemde, maar het kan me niet een heel album boeien. Ook bij het concert in 013 een tijdje terug had ik halverwege echt het gevoel dat ze sommige nummers twee keer speelden.

Maar goed, even objectief naar 'Self-Destructive Pattern' kijken; het is namelijk technisch gezien gewoon een goede plaat met een geluid dat de mannen van Spineshank ondanks de vele lagen live ook goed neer kunnen zetten. De zang varieert van emotionele cleane zang tot agressief geschreeuw, iets wat veel Nu Metalliefhebbers (en uiteraard ook de haters) overbekend in de oren zal klinken. Maar zoals ik al in de inleiding zei, Spineshank is niet een typische Nu Metalband als (om maar even een willekeurige naam te noemen) Linkin Park, daar klinkt het veel te anders voor. Ik betwijfel echter of dit album wel geschikt is voor mensen die Nu Metal bij voorbaat al afschrijven.


Een echte favoriet kan ik niet aanwijzen op dit album. Het eerste nummer van het album, 'Violent Mood Swings' is een beetje een samenvatting van de rest; het bevat zowel de agressieve elementen als de rustige momenten die het album sieren en is daardoor best representatief. De huidige single, 'Smothered', is een van de rustigere nummers met een werkelijk fantastische videoclip, maar dat is Spineshank niet vreemd, ook de videoclip van 'Synthetic' was een juweeltje. De clips drukken goed het mechanische element in de muziek van Spineshank uit.

De vaste schare fans van Spineshank (en dat zijn er veel, getuige het uitverkochte 013 twee maanden geleden) zullen dit album absoluut waarderen, omdat het precies de Spineshank is die we ook konden horen op 'The Height Of Callousness'. En daar zit bij mij nu juist het probleem. Het is niet vernieuwend, maar (nog) meer van hetzelfde. In plaats van dat Spineshank evolueert valt het in de herhaling en dat is iets wat deze band zich eigenlijk niet kan permitteren, zeker niet gezien de teloorgang van de algemene interesse in deze muziekstroming. Jammer, een gemiste kans, misschien lag de lat inderdaad te hoog.


1.Violent Mood Swings
3:31
2.Slavery
2:55
3.Smothered
3:09
4.Consumed (Obsessive Compulsive)
3:08
5.Beginning Of The End
3:31
6.Forgotten
3:19
7.Self-Destructive Pattern
3:20
8.Tear Me Down
3:46
9. Stillborn
4:17
10.Falls Apart
2:57
11.Fallback
3:17
12.Dead To Me
3:33
Totaal
40:48