CD Review: Type O Negative - Life Is Killing Me

Michel (TripleM)
2003 lijkt het jaar van de muzikale wederopstanding te worden. Ministry, Anthrax, Therapy?, Sepultura en zelfs de leden van Metallica weten weer hoe ze moeten rocken. Aan dat rijtje kunnen we nu ook Type O Negative voegen. Het donkere collectief van Peter Steele is terug met een plaat die misschien wel de perfecte opvolger van hun briljante 'Bloody Kisses' zou kunnen zijn geweest.

Bijna vier jaar is het gat tussen Type O Negative's vorige cd 'World Coming Down' en de nieuwe plaat 'Life is Killing Me'. De vele persoonlijke problemen van Peter Steele na de release van het matige 'World Coming Down' zorgden zelfs bijna voor een split-up van de band. Toch is Steele nu terug met een nieuw meesterwerk. Alle bestanddelen voor een typische Type O-cd zijn aanwezig: melancholie ('Anesthesia'), power ('I Dont Wanna Be Me' en 'Angry Inch'), humor ('I Like Goils') en romantiek ('Nettie'). Het belangrijkste verschil met 'World Coming Down' is de afwisseling en de melodie die op 'Life is Killing Me' wel aanwezig zijn. Dat betekent overigens niet dat alle doem-invloeden van Black Sabbath verdwenen zijn, want de intro van 'The Dream of Dead' lijkt verdacht veel op de intro van Sabbaths 'Sweet Leaf'.

De teksten zijn gelukkig ook weer hilarisch te noemen. Bij het doorlezen van de tekst van 'I Like Goils' verschijnt er een cynische glimlach op mijn gezicht. In het nummer worden alle homo's die net iets te veel willen van Peter Steele (die ooit eens in Playgirl stond) opgeroepen om bij hem uit de buurt te blijven. Maar dat is vrij eufemistisch uitgedrukt. In 'How Could She?' somt Steele al zijn favoriete tv-vrouwen op. Het nummer gaat over een door zijn vriendin verlaten psychopaat, die net iets te veel voor de tv hangt en langzamerhand begint door te draaien.

Conclusie

'Life is Killing Me' is zeker geen herhaling van voorgaande platen. Het is eerder een bloemlezing uit het oeuvre van de band. De snellere nummers zouden zo op 'Bloody Kisses' hebben kunnen staan. 'Anesthesia' lijkt uit de 'October Rust'-tijd te stammen.

Het belangrijkste aspect van dit album is dat hij weer geïnspireerd en gevarieerd klinkt. Geen zeventig minuten durende worsteling om na afloop totaal moedeloos achter te blijven, maar gewoon heerlijk genieten van de donkere klanken en grappige teksten. Wie Type O Negative live wil bewonderen kan de band zien op Graspop.



1 Thir13teen
1:06
2 I Don't Wanna Be Me
3:44
3 Less Than Zero (<0)
5:10
4 Todd's Ship Gods (Above All Things)
4:07
5 I Like Goils
2:35
6 ..A Dish Better Server Coldly
7:24
7 How Could She?
7:46
8 Life Is Killing Me
6:30
9 Nettie
4:42
10 (We Were) Electrocute
6:30
11 IYDKMIGTHTKY (Gimme That)
6:34
12 Angry Inch
3:38
13 Anesthesia
6:46
14 Angry Inch
3:38
15 The Dream Is Dead
5:03
73:25