Er zijn kampioenschappen georganiseerd voor de snelste mannen en vrouwen op deze aarde. Iedereen die meedoet aan de kampioenschappen heeft wel een vete met een bepaald iemand, zijn nemesis. De reden waarom zij ooit ruzie hebben gekregen blinkt niet uit van diepgang. Als met een karakter een Tournament is voltooid is zijn nemesis ook in het selectiescherm beschikbaar geworden.
En toen was er stilte. Er zit een verhaal in, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De grote vraag is natuurlijk ook in hoeverre een verhaal nodig is in een racespel. Ik ben van mening dat een slecht of ontbrekend verhaal bij racespellen bijna nooit afbreuk kan doen aan de kwaliteit en speelbaarheid van het spel.
Speelbaarheid
De speelbaarheid is opeens een heel ander verhaal. Ik kon het uiteraard niet laten om het spel even te gaan vergelijken met WipeOut. Waar bij WipeOut een linker en rechter stuurrem aanwezig is is hier één knop om in te sturen, dit is even wennen, maar het effect is nagenoeg hetzelfde. Een stuurrem is hulpmiddel om de bocht op hoge snelheden goed in te sturen. Zo kan het voertuig met de neus al iets de juiste richting op worden gedraaid voordat de bocht werkelijk wordt ingezet.
Verder worden er bij WipeOut wapens opgepakt door over gekleurde vlakken heen te vliegen, bij Quantum Redshift werkt dit net weer iets anders. De wapens zijn afhankelijk van het voertuig, zij hebben een ongeleid wapen, een doelzoekend wapen en een schild. Deze wapens zijn nog niet te gebruiken als de race wordt gestart, eerst moet er energie worden gepakt van de baan. Dit zijn rode, blauwe en gele bollen die boven het wegdek zweven, de kleur is afhankelijk van waar het energie voor geeft.
Het meest belangrijke in de speelbaarheid van een dergelijk spel is het snelheidsgevoel, dit is hier ook zeker aanwezig. Het spel begint langzaam en naarmate de speler verder komt worden de klasses steeds hoger en dus sneller. Na een half uurtje spelen heeft een beginnende speler de basics onder de knie en kan hij het al een niveau hogerop proberen. Beginners in het genre zijn dus niet gedoemd om eeuwig in een trage klasse te moeten vliegen.
Er zijn kampioenschappen georganiseerd voor de snelste mannen en vrouwen op deze aarde. Iedereen die meedoet aan de kampioenschappen heeft wel een vete met een bepaald iemand, zijn nemesis. De reden waarom zij ooit ruzie hebben gekregen blinkt niet uit van diepgang. Als met een karakter een Tournament is voltooid is zijn nemesis ook in het selectiescherm beschikbaar geworden.
En toen was er stilte. Er zit een verhaal in, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De grote vraag is natuurlijk ook in hoeverre een verhaal nodig is in een racespel. Ik ben van mening dat een slecht of ontbrekend verhaal bij racespellen bijna nooit afbreuk kan doen aan de kwaliteit en speelbaarheid van het spel.
De speelbaarheid is opeens een heel ander verhaal. Ik kon het uiteraard niet laten om het spel even te gaan vergelijken met WipeOut. Waar bij WipeOut een linker en rechter stuurrem aanwezig is is hier één knop om in te sturen, dit is even wennen, maar het effect is nagenoeg hetzelfde. Een stuurrem is hulpmiddel om de bocht op hoge snelheden goed in te sturen. Zo kan het voertuig met de neus al iets de juiste richting op worden gedraaid voordat de bocht werkelijk wordt ingezet.
Verder worden er bij WipeOut wapens opgepakt door over gekleurde vlakken heen te vliegen, bij Quantum Redshift werkt dit net weer iets anders. De wapens zijn afhankelijk van het voertuig, zij hebben een ongeleid wapen, een doelzoekend wapen en een schild. Deze wapens zijn nog niet te gebruiken als de race wordt gestart, eerst moet er energie worden gepakt van de baan. Dit zijn rode, blauwe en gele bollen die boven het wegdek zweven, de kleur is afhankelijk van waar het energie voor geeft.