Boek review: Klauw van de Zilverhavik
Raymond Elias Feist, geboren in 1945 in Los Angeles, begon met schrijven toen hij nog studeerde aan de universiteit van Californië. Daar schiep hij samen met een klein groepje vrienden de wereld Midkemia, toen nog met het doel om er Role-Playing Games in te spelen. Sommigen onder jullie hebben misschien Betrayal at Krondor of Return to Krondor gespeeld; deze games spelen zich af in Midkemia, de wereld waar het overgrote deel van Feist's boeken zich ook afspeelt.Inmiddels heeft Feist al meer dan vijftien boeken geschreven die zich in, en om, de wereld van Midkemia afspelen. De meeste van deze verhalen zijn onderdelen van korte series en sommige kunnen losstaand worden gelezen. Klauw van de Zilverhavik is het eerste deel van een nieuwe serie genaamd Het conclaaf der schaduwen en ook deze serie speelt zich weer af op Midkemia.
In 1978 begon Feist serieus met schrijven, onder zijn invloeden rekent hij: Alexander Dumas, Harold Lamb, Sir Arthur Conan Doyle en Rafael Sabatini, ook zegt hij zeer beinvloed te zijn door adventure schrijvers uit de jaren vijftig en daarna.Een opvallend feit is wel dat Raymond E. Feist, net als zijn collega Terry Goodkind, lijdt aan dyslexie. Laten wij dankbaar zijn voor de redacteuren die zijn boeken tikfoutvrij weten te houden.
Of je nu van Feist's werk houdt of niet, het is een naam die niet meer te negeren valt binnen het fantasy genre; uitermate populair en met een schrijftempo wat zelfs bijna dat van King benadert.
De vraag is alleen: houdt hij het vol? Kan hij origineel blijven?
