CD Review: JJ72 - I To Sky
De bezwerende formule JJ72
I to sky opent breekbaar met 'Nameless'. De ijle zang, begeleid door een enkele piano, dwingt tot bedaren. Met dit serene openingsnummer zet JJ72 de toon voor de rest van het album: doe de gordijnen maar dicht en steek een kaars aan. En nee, hier zingt geen vrouw, maar een man.
Des te ruiger, des te intensiever klinkt 'Formulea', de eerste single van het nieuwe album. En dan hoor je het pas goed: hier heeft niet de eerste de beste achter de knoppen gezeten. I to sky is gemixt door Alan Moulder en geproduceerd door Flood, vooral bekend van hun werk voor U2, The Smashing Pumpkins en Depeche Mode. Het geluid, de opbouw van de nummers en het vlechtwerk van de plaat staat als een huis, zonder dat het een gladde hap wordt. In het prachtige 'Sinking' zijn alle bijgeluidjes, zoals een krakende snare, en het gepiep van de gitaren allemaal nog hoorbaar.
Ierland
JJ72 is onmiskenbaar Iers. Veel bombast in de zang, zoals je het vaak in de Ierse Pub hoort, en pompeuze gitaarpartijen. Luister maar naar de zanglijnen in 'I saw a prayer', of het ongecontroleerde 'Serpent sky'. Jammer genoeg valt dit nummer behoorlijk uit de toon. Een beetje het zwarte schaap van de plaat: vuil, schreeuwerig en gemeen. Geenszins te vergelijken met bijvoorbeeld het bezwerende 'Always and forever'.
Greaney's stem
Op I to sky zingt zanger Mark Greaney alsof zijn ballen er al op vroege leeftijd al zijn afgehaald, en hij daarom maar zware shag is gaan roken en whiskey gaan drinken. Soms snerpend hoog a la Sting, dan weer ruw en vol. De hoogtewisselingen in zijn stem en het krakende, lijzige stemgeluid doen soms aan Smashing Pumpkins zanger Billy Corgan denken. Greaney kan je af en toe echt in de gordijnen laten klimmen. Te zeurderig, te snerpend aan de oren. In 'Brother sleep' zingt Greaney met een hoop bombarie, als een bariton in een mannenkoor.
Desondanks is I to sky een goeie rockplaat, waar nummers als 'Formulea', 'Sinking' en 'Brother Sleep' met kop en schouders bovenuit steken.
