Boekreview: 'Legends of Dune: The Butlerian Jihad'
Wie verwacht een boek te lezen dat dezelfde diepgang bevat als de originele boeken en wie hoopt een schrijfstijl te ontdekken die nog redelijk dichtbij die van Frank Herbert ligt, zal zich akelig bedrogen voelen na het lezen van de eerste tien bladzijden.
Frank Herbert was een schrijver die een wereld, een universum, wist te scheppen dat zowel realistisch als mysterieus was. De lezer zelf maakte er deel van uit, vrij om te speculeren over hetgeen dat er zich in die wondere wereld bevond. Gedetailleerd, maar toch de lezer dwingend om zijn eigen verbeeldingskracht erbij te betrekken om de gaten in te vullen.
Helaas voelde het Dynamische Duo zich blijkbaar verplicht, tijdens het schrijven van dit boek, om het materiaal in kleine, hapklare brokken aan het publiek te presenteren. Het lijkt erop dat alles zo duidelijk mogelijk aan het publiek moet worden aangeboden, alsof het doodzonde is, als de lezer ook maar een greintje van zijn, of haar, eigen verbeeldingskracht zou hebben moeten gebruiken tijdens het lezen van het verhaal.
Zo weten de lezers dat Persoon X en Persoon Y zielsveel van elkaar houden, maar dat is te danken aan een steriele, niet al te subtiel gebrachte, mededeling van de schrijvers. En zo worden vrijwel alle emoties en relaties tussen personages gebracht. Hierdoor blijven de personages kil en afstandelijk, er is niets dat ze uitstralen, ze zijn zielloos. Ze blijven plat, ook al maken ze een ontwikkeling door.
Ook de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt blijft vlak en oninteressant. De mensheid die onderdanig is aan machines is geen nieuw thema in het genre en is al in menig film en boek uitgewerkt. Maar het Dynamische Duo weet ons een maatschappij voor te schotelen die een logische structuur en geloofwaardigheid mist.
De oorlog tussen mens en machine is al een behoorlijk tijdje bezig, en om de een of andere reden is die strijd afgekoeld tot wat het nu is, maar waarom? Er is geen logica te vinden waarom de situatie is, zoals deze nu is. Waarom valt Omnius de laatste planeten niet aan? Waarom gaat de Liga van Edelen niet zelf in de aanval? En wat is er nu eigenlijk zo heilig aan deze Jihad? Wat maakt dit nu werkelijk tot het keerpunt in de geschiedenis, waarin verschilt het van een kleine tien jaar geleden of zelfs honderd jaar? Waarom zijn deze personages nu werkelijk zo belangrijk voor het verhaal?
Dit boek laat te veel vragen over, vragen die geboren zijn uit de afwezigheid van het schrijversduo om tijd en moeite te steken in een goed functionerend en realistisch universum. Er zijn wel degelijk elementen aanwezig die de interesse van de lezer kunnen opwekken, maar de afwezigheid van enige diepgang is wat de nagel aan de doodskist is van dit, alles behalve, literaire meesterwerk. Dit is een boek dat is geschreven met als doel het verdienen van een, niet onaangename, som geld. Het is alsof de schrijvers bijna openlijk toegeven dat ze parasieten zijn die zich aan de naam 'Dune' hebben vastgezogen en er iedere druppel uit proberen te zuigen die ze maar kunnen. Het lijkt hen niet te gaan om de inhoud, maar om het geld dat de titel op zal brengen.
Titel: Legends of Dune: The Butlerian Jihad
Auteurs: Brian Herbert en Kevin J. Anderson
Uitgever: Hodder & Stoughton
Aantal pagina's: 616
