25 jaar geleden was er voor de griezelfanaten niet zoveel op de boekenmarkt. Als kind verslond ik de boeken van Edgar Allen Poe en las ik alle boeken met legendes en sagen omdat die ook behoorlijk griezelig waren. Er werd toen al incidenteel een griezelboek uitgegeven maar dat ging voor mij te langzaam, een boek als dat van William Blatty (the excorsist) kon mijn honger naar griezelig en eng maar een bepaalde tijd stillen. Tot het moment dat ik ergens in een winkelrij stond en daar een stapel Stephen King boeken zag, Carrie was het en vanaf dat moment ging ik weer als een bijl voor het genre. Daarna ging het snel, blijkbaar zagen de uitgeverijen ook dat er een aardige markt was voor het genre en heb ik me nooit meer wanhopig hoeven wenden tot de zoveelste herlezing van Edgar Allen Poe, niet dat dat een straf was maar je wil toch wel eens iets anders.
Stephen King was de eerste, wiens letters, ik tot mij nam. Daarna kwamen James Herbert, Frank DeFelitta, Clive Barker, John Saul, Whitley Strieber, Dean Koontz en nu Preston en Child, twee schrijvers die hun pen met elkaar delen en inmiddels een zevende boek hebben uitgegeven De Gruwelkamer.
