Festivalreview Lowlands 2002

Tik, tik, tik op het tentzeil: het regende zaterdagochtend. Vanuit de tent bekeken zag de verregende camping er troosteloos uit. Op het ontbijtmenu stond een half literblik Heineken, geserveerd in mijn tentje. Om 14.00 uur was mijn vuilniszakken regenjas klaar, dus tijd om het sompige festivalterrein te enteren.

Wat er nog over was van mijn kater werd aan gort gespeeld door Peter Pan Speedrock. Allejezus, wat een moordend optreden. Snoeiharde rock 'n roll gespeeld door bierspugende, ordinaire rouwdouwers. Met als hoogtepunt hun vrije vertaling van de Motorhead-cover 'The Ace of Spades': 'Schoppenaas', gezongen door de vol getatoeëerde Dikke Dennis met bouwvakkerspleet.

In de eetzaal brak na het concert van Peter Pan Speedrock een food fight uit, de sfeer zat er nog goed in. Bij het concert van nieuwkomer The Bees kon ik even op adem komen. Hun mengeling van jazz, pop en reggae klonk goed, maar kon niet echt lang boeien. Even later, op het buitenpodium speelde Nederlands meest Jamaicaanse reggaeband Beef. Een strak, zomers aandoend optreden, waarbij het zonnetje zich even liet zien. Toch mistte het optreden intensiteit en klonk het geluid buiten slecht.

Dus verruilde ik Beef voor Junkie XL, die zonder Rude Boy nog steeds een tent in vuur en vlam kan zetten. Een knallende show, compleet met vuurwerk en indrukwekkend licht. Na Junkie XL was het weer compleet losgeslagen. De regen viel nu met bakken uit de lucht, buiten de tent was het spekglad en werd in de modder geworsteld.

Na een wegwerpmaaltijd te hebben genuttigd, speelde het Nederlandse Zuco 103 in Bravo. Een swingende mix van r&b, jazz en latin. De Brazilaans/Nederlandse zangeres maakte veel indruk. In de gaten houden, deze band! Lowlands is eigenlijk een groot lopend buffet. Er staat zoveel lekkers, maar dat past nooit allemaal tegelijk op je bord. Jammer, maar je moet kiezen. Dus gleed ik vroegtijdig door de blubber van Zuco 103 naar Korn.

Alpha stond bomvol Korn-fans. Ze kregen waar ze voor kwamen: een moddervet, oerstrak optreden van de routiniers. De band hoefde de helft van de teksten niet te zingen, dat deed het publiek wel voor ze. Tijdens het eerste nummer in de toegift barstte de rook en confetti los. Na al dat geweld heb ik tot laat in de cocktailbar en de 24-uurs tent swingend staan bijkomen.