CD Review: Sonic Youth - Murray Street
Vanaf het prille begin was bij Sonic Youth al de dualiteit aanwezig die hun handelsmerk zou worden. Aan de ene kant was er de eindeloze liefde voor Rock'n Roll, maar langs de andere kant was er altijd de drang om de Rock'n Roll te ontmantelen, om noise en dissonantie te gebruiken om de rock te veranderen in iets totaal nieuws en onverklaarbaar moois.
De debuut-EP verscheen in 1981 op het Neutral label van Glenn Branca. Hoewel het objectief zeer grote waarde heeft, geeft het geen echt beeld van Sonic Youth in die tijd. Lee Ranaldo verklaart: "We hadden toen een zeer gedisciplineerde drummer. Hij wilde dat iedereen nauw samenspeelde. Ons eerste album was een verzameling songs die we gemaakt hadden gewoon omdat we kans kregen ze op te nemen. Daarna zijn we steeds beter gaan begrijpen wat we nu juist wilden doen."
Nu is Sonic Youth alweer 16 CD's verder, en hebben ze behoorlijk wat populariteit meegekregen. Begin jaren '90 al, toen Nirvana bekend maakte dat Sonic Youth hen op sleeptouw had genomen. Je zou dus kunnen zeggen dat Nirvana haar succes aan Sonic Youth heeft te danken, en daardoor ook veel populariteit onder de jonge grunge-fans kreeg. Onder die 16 CD's zitten heel wat mooie juweeltjes (o.a. "Daydream Nation", "Dirty", "Goo"). En van afzwakkingen is geen sprake. Hoewel de laatste 2 CD's niet zo'n succes waren, is "Murray Street" weer helemaal zoals hij hoort te zijn: typisch Sonic Youth!