CD Review: Daryll-Ann - Trailer Tales

Harry (Dinosaur_Sr)
Ik beken. Ik heb een zwak. Een groot zwak, en wel voor Excelsior Recordings . Schijfjes van Excelsior hebben altijd iets bijzonders. Een zekere warmte en échtheid. Denk aan gitaarbands als Ceasar, Johan, Benjamin B., maar ook de ongrijpbare Meindert Talma. Dus als ik ergens het label van Excelsior Recordings op zie staan, ben ik direct geïnteresseerd. Allicht valt het wel eens tegen, een hoog verwachtingspatroon verhoogt immers de kans op teleurstellingen.

Daryll-Ann vond ik eigenlijk zo'n mindere greep (let op het gebruik van de verleden tijd ;-) ). Altijd een waanzinnig goed sprankelend nummer, waarbij de rest van de cd een beetje wegzakte in anonimiteit. Neem nu het vorige album van Daryll-Ann ('Happy Traum'). Het nummer 'Surely justice' gehoord, een sprintje naar de platenzaak getrokken, en dan blijkt (in mijn zéér bescheiden en natuurlijk volledig persoonlijke opinie) de rest van het album die belofte niet helemaal waar te maken. Het kan natuurlijk ook aan mij gelegen hebben, smaken veranderen wel eens.... (ik denk dat ik voorgaande cd's toch maar weer eens opnieuw ga beluisteren).

Alweer begin jaren '90 presenteert de band zich aan het grote publiek, met als blikvangers de gebroeders Paulusma (die de zang voor hun rekening nemen) en gitarist/liedjesschrijver Anne Soldaat. Eerdere langspelers zijn 'Renko', 'Seaborne West', 'DA Weeps' (opgenomen in Weesp :-) ) en 'Happy Traum'. Gitaarliedjes met gedragen arrangementen zijn hun handelsmerk. Kenmerkend is ook de broederlijke samenzang (Beach Boys wordt in dat verband vaak genoemd). Bands waar Daryll-Ann mee tourde zijn ondermeer Cracker, Betty Serveert, The Verve, en in die hoek mag je het dan ook best zoeken.

'Trailer Tales' is bijzonder in de zin dat bijna alle nummers zijn geschreven door Jelle Paulusma, en een heel groot gedeelte ook door de man zelf is ingespeeld. Toch is het zeker geen soloplaat.